Wygląd:

Kacze lub gęsie podroby przekrojone na pół (żołądek, serce, czasami wątróbka) nadziane na łapkę kaczą lub gęsią i owinięte kaczym lub gęsim jelitem. Całość ugotowana.

Kształt:

Nie dotyczy.

Rozmiar:

W zależności od wielkości łapek i podrobów, kacze owijunki mniejsze od gęsich.

Barwa:

Podroby barwy brązowej, łapki i jelito jasnobrązowe.

Konsystencja:

Podroby miękkie, zwłaszcza żołądek, łapki twarde ze względu na kości znajdujące się wewnątrz.

Smak:

Gotowanych podrobów kaczych lub gęsich – w zależności od wykorzystanego surowca.

Tradycja:

Hodowla kaczek oraz gęsi na terenie Kujaw dawniej była bardzo popularna. Gospodynie do przygotowania różnych potraw wykorzystywały nie tylko ich zdrowe mięso, ale również krew oraz łapki i podroby. „Po I wojnie światowej, coraz częściej na stołach weselnych pojawiają się kaczki nadziewane i faszerowane. Ponadto, gdy zabijano więcej niż jedną czy dwie, gospodynie przygotowywały tzw. kujawskie owijunki, czyli kacze łapki z nadzianymi na pazury podrobami, następnie ugotowane w rosole” (D. Kalinowska, „Gzik, żur i prażucha. Tradycje kuchni kujawskiej”, Włocławek 2014). Czas gotowania owijunków zależy od czasu gotowania żołądków, gdyż one gotują się najdłużej. Według mieszkańców Kujaw owijunki przygotowywane były tylko z gęsi lub kaczki, a nigdy z kury. Najczęściej owijunki spożywano w ciągu tygodnia jako porcję mięsa na drugie danie z ziemniakami i surówką. „Kiedyś z ziemniakami, jako danie – podawało się przeważnie do obiadu. Teraz z ćwikłą” (Wywiad przeprowadzony z mieszkańcami gminy Osięciny).