Wygląd:

Płynna masa z widocznymi włóknami kapusty z kawałkami ziemniaków i słoniny lub boczku.

Kształt:

W zależności od naczynia.

Rozmiar:

W zależności od naczynia.

Barwa:

Jasnozielona z ciemniejszymi kawałkami przesmażonego boczku lub słoniny i żółtymi kawałkami ziemniaków.

Konsystencja:

Płynna.

Smak:

Przeważa smak i zapach gotowanej kapusty, gotowanych ziemniaków i smażonego boczku.

Dodatkowe Informacje:

Tradycja:

Kapusta, obok kartofli, była najpopularniejszym warzywem w pomorskiej kuchni. Zarówno świeża jak i kiszona spożywana była w dużych ilościach. Uprawiano ją „w zagonach” lub, razem z innymi warzywami, w przydomowym ogródku nazywanym kapuśniakiem albo kapustnikiem. Kiszoną przechowywano w beczkach, świeżą w kopcach lub piwnicach, tzw. sklepach. W Borach Tucholskich dużą popularnością cieszyły się zupy na bazie kapusty - na kwasie kapuścianym nazywane kapuścionką i z kapusty słodkiej nazywane parzybrodą. Na Pomorzu popularne były potrawy jednogarnkowe, tzw. ajntopy lub kurmur. W opracowaniu B. Sychty z 1947 r. dotyczącym kultury materialnej Borów Tucholskich czytamy „Bardzo często w jadłospisie borowiackim i kociewskim widnieje kurmur, czyli potrawa z dwóch lub więcej rodzajów warzyw […], dalej parzybroda, czyli świeża kapusta z ziemniakami i mięsiwem jako krasiwem”. Nazwa parzybroda, wymieniana jest w słownikach gwarowych jako zupa, czasem kapuśniak, ze świeżej kapusty. Nazwa wywodzi się stąd, „że gorące liście kapusty przylepiały się do brody i ją parzyły”. (Z. Przybylak, „Tradycyjna Kuchnia pomorsko-wielkopolska czyli od poliwek i golców po okrasy i pierniki”). Podstawowym składnikiem parzybrody są ziemniaki i słodka kapusta. Zupa przygotowywana jest bądź z kapusty podzielonej na większe części, bądź pokrojonej w paseczki. Wariantowo występuje również pod nazwą parzycha, tutaj kapustę tnie się na drobne kawałki. Parzybroda, to dość gęsta zupa gotowana z dodatkiem boczku, bądź na wywarze mięsnym, czasem skrzętne gospodynie przeznaczały do niej „stare, solone mięso”. Zupę w celu zagęszczenia „podbijano mąką”. W opracowaniach znajdujemy również przepisy na parzybrodę bez dodatku mięsnego – taka, mogła być przygotowana np. na piątkowy obiad. Przyprawiano ją pieprzem, kubabą czyli zielem angielskim, solą, czasem kminkiem, dodawano też marchewkę. Parzybroda była i jest nadal potrawą codzienną, przepis na jej wykonanie i tradycyjna nazwa pozostają niezmienione od lat.