Wygląd:

Pasztecik to rodzaj smażonego ciasta drożdżowego, wyglądem przypominającego małe roladki. Na przekroju okrągłe z widocznym w środku nadzieniem.

Kształt:

Pasztecik ma kształt małej roladki na przekroju okrągłej, o przeciętnej średnicy 40 mm.

Rozmiar:

Długość pasztecika wynosi 12-14 cm. Przeciętna waga: 80-90 gr.

Barwa:

Pasztecik na zewnątrz jest koloru złocisto-brązowego. Na przekroju porowaty – pory są efektem napowietrzenia ciasta w procesie dojrzewania drożdży. Barwa ciasta delikatnie kremowa z widocznym w środku nadzieniem.

Konsystencja:

W dotyku pasztecik ma wszystkie walory ciasta drożdżowego. Jest pulchny, sprężysty, chrupiący.

Smak:

Smak i zapach pasztecika jest charakterystyczny dla ciasta drożdżowego, który wzbogacony jest o smak i zapach nadzienia. W nadzieniu wyczuwalna nuta zapachowa naturalnych przypraw, z których najbardziej dominuje naturalny pieprz.

Tradycja:

Historia pasztecika szczecińskiego sięga końca lat 60-tych XX wieku. Ówczesna Szczecińska Spółdzielnia Społem otrzymała w 1969 roku z radzieckiego demobilu maszynę służącą do wyrabiania „pierożków”. W radzieckich jednostkach wojskowych służyła w razie nagłej potrzeby do wyżywienia żołnierzy. Fabryczna nazwa maszyny to „Automat do prigotowlienia pierożkow”. Aby produktowi nadać polską nazwę, pracownicy WSS Społem w Szczecinie wymyślili nazwę „pasztecik”, która lepiej przystawała do charakteru wyrobu z ciasta drożdżowego nadziewanego zmielonym farszem mięsnym. Receptura pasztecika szczecińskiego oparta jest tylko na naturalnych składnikach i naturalnych metodach dojrzewania ciasta drożdżowego. W tradycyjnie produkowanych pasztecikach nie występują żadne zamienniki surowców naturalnych. Tajemnica receptury kryje się w odpowiednich proporcjach i odpowiednim sposobie ich mieszania, które kultywowane są od samego początku powstania pierwszego pasztecika na początku lat siedemdziesiątych. Należy przy tym podkreślić, że prawdziwy pasztecik to taki pasztecik, który produkowany jest z naturalnych składników i podawany jest prosto z maszyny do ich wypieku. Oryginalny pasztecik nie może być mrożony i powtórnie odgrzewany. Najbardziej popularnym nadzieniem pasztecików było i jest nadzienie mięsne. Jednak lata 80-te XX wieku przyniosły niestety problemy z zaopatrzeniem w podstawowe surowce. „(…) W latach 80. nie było mięsa na farsz. Robiło się więc go z tego, co można było kupić. Były paszteciki z masą jajeczną i rybną, z twarożkiem w dwóch wersjach: na słodko i słono. Wraz z upadkiem PRL i nastaniem gospodarki rynkowej na stałe wrócił farsz mięsny” (Adam Zadworny, „Z Archiwum Sz. Śladem szczecińskich historii niezwykłych XX wieku”, Gazeta Wyborcza). Pasztecik szczeciński cieszył się wielkim powodzeniem wśród turystów. „(…) Szczególne zainteresowanie wykazywali turyści z NRD, którzy zachwycali się tym produktem i wywozili go za Odrę” (Adam Zadworny, „Z Archiwum Sz. Śladem szczecińskich historii niezwykłych XX wieku”, Gazeta Wyborcza). Obecnie ciepłe paszteciki z drożdżowego ciasta z nadzieniem mięsnym nadal są ulubioną potrawą szczecinian.