Wygląd:

Pieróg z charakterystyczną falbanką wypełniony farszem z nasion bobu.

Kształt:

Półkolisty, na przekroju owalny.

Rozmiar:

Długość 5-6 cm.

Barwa:

Od żółtej do ciemnobeżowej, w zależności od grubości ciasta i barwy nasion bobu.

Konsystencja:

Stała, miękka i gładka.

Smak:

Charakterystyczny dla ciasta z mąki pszennej oraz okrasy z boczku lub słoniny.

Tradycja:

Cygany to wioska położona w powiecie tarnobrzeskim, w województwie podkarpackim. Dawniej mieszkańcy tych terenów zajmowali się głównie uprawą roli i hodowlą zwierząt. Oprócz podstawowych warzyw jak kapusta, marchew, groch, czy pomidory, siano również bób, który nie wymagał urodzajnej ziemi i specjalnych zabiegów. Bób jako roślina wysokoenergetyczna o dużych wartościach odżywczych szybko zaspokaja głód przez co stanowiła ważny składnik posiłku, w szczególności wśród biedniejszych mieszkańców. Szczególnie często przygotowywano pierogi z bobem. „Bób w farszu był podstawowym składnikiem pierogów. Latem gotowano bób bezpośrednio po zerwaniu, w pozostałych porach roku moczono przez 24 godziny, a następnie gotowano. Po przestudzeniu, dodawano cebulę, pokrojony i usmażony boczek. Wszystko mielono w maszynce do mięsa i doprawiano do smaku. Nadzienie odstawiano na kilka minut, a w tym czasie przygotowywano ciasto: 1/ 2 kg mąki, jajko, 1 szklanka wody z ugotowanych ziemniaków. Rozwałkowywano ciasto i wycinano szklanką krążki, w które wkładano farsz i zaklejano brzeg. Wrzucano do wrzątku i gotowano do wypłynięcia. Następnie wyciągano i kraszono masłem lub słoniną oraz cebulą.” (Wywiad przeprowadzony z mieszkańcami wsi Cygany). Dawniej pierogi z bobem były daniem świątecznym, podawanym w okresie wigilii Bożego Narodzenia, odpustu parafialnego, świąt rodzinnych, chrzcin i wesel. Panna młoda podczas oczepin weselnych śpiewała swojemu mężowi: „Mężu, mężu drogi zrobię ci pierogi. Nie przymieraj głodem, one będą z bobem”. Obecnie pierogi z bobem podawane są również na co dzień i stanowią jedną z najbardziej rozpoznawalnych potraw Podkarpacia.