Wygląd:

Pierogi o półkolistym kształcie, po jednej stronie zakończone falbanką.

Kształt:

Kształt półkola.

Rozmiar:

Średnica ok. 5 cm, falbanka ok. 1 cm.

Barwa:

Na zewnątrz pierogi są barwy od kremowej do blado żółtej, na przekroju widoczny żółto-biały farsz.

Konsystencja:

Konsystencja stała, pierogi w dotyku elastyczne oraz delikatne.

Smak:

Smak lekko słony z wyraźnym posmakiem kaszy jaglanej i sera białego.

Tradycja:

Wieś Słomiana położona jest w województwie podkarpackim, w powiecie stalowowolskim, w gminie Pysznica. Mieszkańcy Słomianej od wielu lat zajmowali się uprawą prosa, dlatego też do wielu potraw wykorzystywano kaszę jaglaną (kaszę z łuskanego ziarna tego zboża). Jednym z takich dań były pierogi z kaszy jaglanej z serem. Starsi mieszkańcy Pysznicy podają następujący przepis na pierogi stosowany od lata. Na początku należy ugotować kaszę jaglaną (jagłę) na słodkim mleku w proporcji ½ litra kaszy na nieco ponad 1 litr mleka. Do kaszy należy dodać niewielką ilość masła oraz odrobinę soli – według upodobań. Jagłę gotuje się bardzo powoli, przez ok. 1 godzinę, a następnie przesuwa się garnek na skraj blachy pieca, „żeby uparowała”, tzn. wystygła i nabrała smaku. Po wystygnięciu do kaszy dodaje się ok. ½ kg sera białego – twarogu, najlepiej wiejskiego, ponieważ „jest lepszy i nie trzeba go mielić – jest mastki”. Gdy kasza stygnie przygotowuje się ciasto. Na stolnicę należy wysypać ok. 1 kg mąki pszennej, dodać 1 całe jajo i 2 żółtka, szczyptę soli oraz wlać rozpuszczoną 1 łyżkę stołową masła i letnią wodę – tyle „ile ciasto zabierze”. Przygotowane w ten sposób ciasto jest lepsze w smaku, jednak zdarza się, że czasem przyrządzano ciasto tylko z mąki, soli i letniej wody. Ciasto zagniatano rękami, musiało być dość miękkie. Następnie należało je rozwałkować przy pomocy drewnianego wałka lub szklanej butelki na dość cienki, okrągły placek. W rozwałkowanym cieście wykrawano fajansowym garnuszkiem (kubkiem) kółka. Do nich wkładano do środka już chłodną, wcześniej przygotowaną kaszę, a brzegi kółka składano na pół i sklejano ze sobą. Pierogi z jagłami zaklejano przy pomocy łyżki „we wianuszek” na brzegach, ten sposób sklejania był charakterystyczny tylko dla tego rodzaju pierogów. Pierogi wkładano do wrzącej wody, a gdy wypłynęły na powierzchnię należało gotować je przez ok. 10 minut. Gotowe można było „pomaścić” masłem i podawać ze słodkim mlekiem. Czasem gospodynie gotowały pierogi wcześniej. Wówczas układała je w garnku wysmarowanym masłem i wkładała go pod pierzynę. Pierogi w ten sposób „dochodziły” (nabierały właściwego smaku) i były jeszcze lepsze, a mogły „pod pierzyną stać i cały dzień”. Pierogi z jagłami były potrawą gotowaną przez gospodynie wyłącznie w niedzielę i święta. Były wielkim przysmakiem, uważano je nawet za najlepsze spośród wszystkich rodzajów pierogów.