Wygląd:

Płyn złocisty lub ciemnobrązowy, klarowny z obfitą pianą

Barwa:

Od słomkowej złocistej do ciemnozłocistej – bursztynowej oraz od jasno do ciemnobrązowej

Konsystencja:

Płynna

Smak:

Swoisty od lekko do intensywnie chmielowego, od lekko do wyraźnie gorzkiego, goryczka chmielowa z nutą miodową. Pełny, okrągły smak piwa, obfita i gęsta piana pozostawia wyraźny film na szklance. Doskonale skomponowany bukiet smakowo–zapachowy. Wyczuwalny zapach miodu i lasu

Dodatkowe Informacje:

Od 5,00 – 7,00 (+/- 1,00) % Od 4,00 – 4,8 pH

Tradycja:

„Pod nazwą piwa rozumiemy napój zdrowy, przyjemny i upajający dzięki zawartości alkoholu, wytwarzany sztucznie drogą fermentacji. Napój ten znany był już w Egipcie starożytnym pod nazwą trunku peluzjańskiego. (…) Również i Grecja starożytna, mimo posiadania najwyborniejszych win, znała dobrze wyrób piwa. Hiszpanie za czasów Polybiusza, Gallowie za Justyniana znali dobrze ten napój, za czasów zaś Strabona Anglia i Germanja północna używała piwa za napój zwyczajny” (red. M. Dominikiewicz, „Wyrób piwa” wyd. II, Łódź 1923). „Pierwsze informacje na temat warzenia piwa odnaleziono w polskich źródłach historycznych już w XIII wieku. W dokumentach spisywanych po łacinie, a dotyczących majątków i nadań przywilejów, spotyka się informacje o nadaniu wójtom prawa do wyszynku i warzenia piwa w lokalach nazywanych tabernami. (…) Piwowarstwo było zajęciem bardzo intratnym, gdyż nakłady na budowę warzelni i karczmy zwracały się szybko, zwykle w ciągu jednego roku. Z przywilejem posiadania karczmy i warzenia piwa łączyło się również prawo do bicia bydła na mięso i do wypieku pieczywa. Jednak największe profity przynosiło piwo” (T. Kaczmarek, „Księga piw i browarów polskich”, Warszawa 1995). „Pierwszy zapis źródeł pisanych o Łasku pochodzi z 1356 r. i mówi o założeniu tutaj kościoła. (…) Władysław Jagiełło, doceniając dzielność i zasługi Jana, wydał przywilej lokacyjny dla Łasku. Działo się to 2 września 1422 r. (…) Król pozwolił Janowi przekształcić jego wieś Łask w miasto (…) Łask był dużym skupiskiem ludności żydowskiej”. Dziedzic Czołhański zawarł z Żydami mieszkającymi w Łasku umowę, dzięki której otrzymali oni wiele przywilejów. Zgodnie z tą umową „Obowiązywał zakaz przywożenia do Łasku gorzałek i piwa z cudzych wytwórni i browarów” (red. J. Śmiałowski, „Łask. Dzieje miasta”, UM w Łasku 1998). Wynikało to z faktu, że w Łasku „Prócz gorzelni, istniejących tu w dość znacznej ilości, (…) istnieje wielka ilość młynów i wiatraków (…), kilka drobnych browarów z produkcją na 15000rs (…)” („Słownik Geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich” Tom V, Warszawa 1884). „Dokument lokacyjny wystawiony 19 grudnia 1424 r. przez Jana Łaskiego na rzecz Macieja Krówki określał warunki, na których otrzymał on wójtostwo miasta Łasku”. Oprócz szeregu uprawnień i przywilejów otrzymał on m.in. dwie karczmy. „Darowizna karczem oznaczała równocześnie prawo do pędzenia piwa”. „Cech piwowarów już koło 1500 r. liczył 41 członków. Łascy mieli własny browar w Poleszynie Starym. (…) Posiadał specjalnie ulepiony komin i następujące wyposażenie: kadzie, drybuszki, sypienie, wijuny, panwiska, węborki i tzw. żelazne wilki. Chmiel potrzebny do warzenia piwa sprowadzano przeważnie z zagranicy. Dla przygotowania słodu budowano specjalne mielcuchy. (…) W niektórych małych miasteczkach na kilkanaście mielcuchów przypadał tylko jeden lub kilka browarów. Z jednego waru otrzymywano 30 beczek piwa”. „Ważnym artykułem konsumpcyjnym było w Łasku piwo. Stanowiło ono artykuł pierwszej potrzeby i fabrykowane na miejscu nie było drogie. Wprawdzie w XVII wieku znaleźliśmy w Łasku tylko jedną piwowarkę posiadającą własny browar (Agnieszka Daruchowa – 1688 r.), ale to nie dowód, że tylko ona jedna miała browar” (J. Krasoń, „Z dziejów Łasku cz. 1”, Łódź 1965). Piwo w Łasku produkowano do początku II wojny światowej. Czasy okupacji hitlerowskiej i późniejszy okres PRL spowodowały likwidację łaskich browarów. Smak „łaskiego” był jednak wspominany przez starszych mieszkańców. Dzięki temu, że zachowała się receptura tradycyjnego wyrobu tego piwa, możliwe stało się wznowienie jego produkcji.