Wygląd:

Płyn z utrzymującą się pianą. Piwo ciemne pasteryzowane oraz piwo jasne pasteryzowane lub niepasteryzowane.

Kształt:

Przybiera kształt naczynia, w którym się znajduje.

Rozmiar:

W zależności od naczynia: butelki, beczki typu KEG.

Barwa:

W przypadku piw jasnych od jasno-słomkowej do ciemno-słomkowej, w przypadku piw ciemnych od brązowej do ciemno-wiśniowo-brązowej.

Konsystencja:

Płynna.

Smak:

Słodowo-chmielowy w przypadku piw jasnych oraz słodowo-karmelowo-chmielowy w przypadku piwa ciemnego.

Dodatkowe Informacje:

Zawartość alkoholu w piwie jasnym wynosi: 2,0 do 6,1% obj., zaś w piwie ciemnym: 5,7 do 9,5% obj.

Tradycja:

Początki browarnictwa na ziemi lubuskiej sięgają XIV w., kiedy położona w dolinie Warty Witnica, a wówczas jeszcze niemiecka wioska Vitz, stała się własnością zakonu cystersów z Mironic. Później piwo produkowano w połowie następnego stulecia, kiedy wieś była sołectwem lennym niemieckiego kolonisty Feuerherma, a jednym z przywilejów sołtysa było właśnie warzenie piwa. Piwo witnickie znane było od 1848 roku, wraz z powstaniem na terenach obecnego województwa lubuskiego niewielkiego browaru. Od początku jego istnienia do produkcji piwa stosowano surowce pochodzące z tego terenu. Mimo wielu lat i przekształceń politycznych oraz historycznych, metoda warzenia piwa pozostała niezmienna do dnia dzisiejszego. Fermentacja piwa prowadzona jest w rzadko spotykanych kadziach otwartych przy pełnym nadzorze człowieka, bez sterowania automatycznego. „Piwo warzymy w kadziach otwartych w niskich temperaturach. Zanim trafi do sklepów leżakuje przez trzy miesiące” (Gazeta Lubuska, „Karmelowy smak”, 2004). Piwo witnickie przed rozlewem jest jeszcze filtrowane i pasteryzowane, co sprawia, że jest bardziej stabilne i zwiększa swoją trwałość, nie tracąc przy tym walorów smakowych. Piwo witnickie dzięki zachowanej tradycyjnej metodzie produkcji oraz lokalnym surowcom cieszy się dużą popularnością na ziemiach lubuskich, a także za granicą.