Wygląd:

W zależności od opakowania.

Kształt:

W zależności od opakowania.

Barwa:

Barwa ciemnobursztynowa.

Konsystencja:

Płynna.

Smak:

Lekko słodkawy z nutą goryczy płynącą z chmielu.

Tradycja:

Z powodu niezwykle urodzajnych gleb, Kujawy nazywane były spichlerzem Polski. W Królestwie Polskim na przełomie XIX wieku wzrastało znaczenie rzeki Wisły, jako szlaku handlowego zbożem. Rocznie tym szlakiem przepływało 90% zboża na eksport. Na tych terenach zaczęły powstawać pierwsze fabryki korzystające z obficie dostępnych surowców produkcyjnych. W roku 1816, pochodzący z Bydgoszczy Ferdynand i Wilhelm Bohm, uruchomili pierwszą w Polsce fabrykę produkującą kawę zbożową we Włocławku. Kawa zbożowa była podstawą kuchni Kujawian i stała się wizytówką tego regionu. Kawę na Kujawach spożywano codziennie gotując ją krótko z dodatkiem mleka lub cukru. W latach 1935-1939 pojawiły się pierwsze reklamy opisujący nowy produkt o nazwie „podpiwek”. Podpiwek stanowił gotową mieszankę kawy zbożowej i chmielu. Nazwa podpiwek określa słabe piwo otrzymane przez zalanie trzeciej brzeczki, czyli roztworu wodnego substancji otrzymanych w wyniku ekstrakcji z zacieranego słodu piwowarskiego i ugotowaniu z chmielem. Podpiwek kujawski wyrabia się poprzez zalanie pierwszej brzeczki, przez co napój zachowuje pełnię swoich walorów smakowych. „Breczka po trzeciem nalaniu osobno się gotuje z chmielem i wyrabia się osobno na podpiwek stołowy” (Jakób Sroczyński, „Nowy piwowar, czyli Teoretyczno praktyczna sztuka wyrabiania rozmaitych gatunków piwa angielskiego i sławnieyszych trunków słodowych, tudzież niektórych nowo wynalezionych rodzaiów piwa w wielkich i małych ilościach”, 1820 r.). We wspomnieniach mieszkańców regionu Kujaw, podpiwek jest kojarzony z napojem spożywanym głównie w czasie żniw, gdyż napój doskonale gasił pragnienie. Aktualnie podpiwek na bazie palonego słodu, wyrabiany jest samodzielnie w warunkach domowych na bazie naturalnych składników.