W celu świadczenia usług na najwyższym poziomie stosujemy pliki cookies. Korzystanie z naszej witryny oznacza, że będą one zamieszczane w Państwa urządzeniu. W każdym momencie można dokonać zmiany ustawień Państwa przeglądarki. Zobacz politykę cookies.
Powrót

Powidła radziszewskie

11.09.2018

W dniu 27 sierpnia 2018 roku na Listę Produktów Tradycyjnych zostały wpisane w kategorii: Orzechy, nasiona, zboża, warzywa i owoce (przetworzone i nie) „Powidła radziszewskie)” (woj. zachodniopomorskie).

Powidła radziszewskie

 

Wygląd (zewnętrzny i na przekroju)                                     

Gęsta, fioletowa masa śliwkowa, z wyczuwalnymi fragmentami miąższu.

Kształt (zewnętrzny i na przekroju)

Przyjmuje kształt naczynia, w którym się znajduje.

Wielkość

Najczęściej słoiki o pojemności ok. 300 ml. Konfekcjonowane również w innych naczyniach, np. glinianych kamionkach, w zależności od potrzeby.

Barwa (zewnętrzna i na przekroju)

Od fioletowej do ciemnofioletowej.

Konsystencja, „wrażenie w dotyku”

Gęsta masa, wyczuwalne fragmenty miąższu.  

Smak i zapach

Smak słodki z lekkim kwaskowatym posmakiem, wyczuwalnym aromat dojrzałych śliwek.

Tradycja, pochodzenie oraz historia produktu rolnego, środka spożywczego lub napoju spirytusowego

 Już w okresie przedwojennym wioski graniczące ze Szczecinem stanowiły zaplecze warzywno-owocowe dla mieszkańców tego miasta. Okoliczni rolnicy zapewniali nie tylko swoim rodzinom i najbliższym sąsiadom różne owoce do codziennego spożycia i na przetwory, ale dostarczali również na szczeciński rynek. Tradycje sadownicze i wytwarzanie przetworów owocowych, w tym śliwek węgierek, przez polskich mieszkańców ziem na terenie gminy Gryfino kontynuowane było również po roku 1945. W okresie powojennym, pod koniec  lat 40. XX w., do przygotowywania powideł wykorzystywano śliwki tylko z poniemieckich  sadów, które z czasem zaczęto zastępować nowymi, bardziej odpornymi odmianami. Współcześnie, przygotowując powidła radziszewskie bazuje się na śliwkach pochodzących z nowych już nasadzeń, ale częściowo jeszcze z poniemieckich drzew. Do produkcji powideł wykorzystuje się bardzo dojrzałe śliwki węgierki, które po przebraniu, umyciu i wydrylowaniu smaży się na żeliwnej patelni przez kilka dni. Długość smażenia zależy od zawartości wody w śliwkach. Powidła śliwkowe są już gotowe do przełożenia do słoików, w momencie gdy masa płatami schodzi z drewnianej łyżki. Gorące powidła przekłada się drewnianą łyżką do umytych i wyparzonych słoików typu twist. Z walorami smakowymi tego aromatycznego produktu mają okazję zapoznać się głównie turyści odwiedzający Pomorze Zachodnie podczas różnych jarmarków, targów i wystaw odbywających się na terenie województwa zachodniopomorskiego.     

Informacje o publikacji dokumentu
Ostatnia modyfikacja:
14.04.2020 15:07 Iwona Chromiak
Pierwsza publikacja:
11.09.2018 09:11 Sławomir Mucha
{"register":{"columns":[]}}