Wygląd:

Masa z widocznymi kawałkami grubo mielonego ziarna zbóż oraz łuskami (otrębami).

Kształt:

W zależności od podania na talerz łyżką, poszarpane kluski, różnej wielkości.

Rozmiar:

W zależności od wielkości przygotowanej porcji i sposobu podania.

Barwa:

Brązowa, niejednolita, kolor razowej mąki. Nierzadko z białawym nalotem, powstałym z mąki.

Konsystencja:

Lepka, wyczuwalne grudki, miękka.

Smak:

Charakterystyczny, uzyskany podczas prażenia mąki w garnku o grubym dnie na wolnym ogniu, z delikatnym chlebowym posmakiem. Zapach prażonej mąki, chlebowy.

Dodatkowe Informacje:

Podawane na różne sposoby (z różnymi dodatkami) – tłuszczem (roztopione masło, smalec, smalec ze skwarkami) albo mlekiem (mleko słodkie, kwaśne, śmietana).

Tradycja:

Na początku XX wieku ludność Żywiecczyzny borykała się z problemami niedostatku. Tutejsze wsie były przeludnione, a same gospodarstwa bardzo rozdrobnione. Rolnictwo żywieckie nie było w stanie dostatecznie zaspokoić potrzeb żywnościowych tego terenu. K. Suchanek w monografii opisującej jedną z żywieckich wiosek wymienia prażuchy jako jedną z podstawowych potraw spożywanych w tym okresie.