Wygląd:

Rogaliki z upieczonego ciasta drożdżowego, posypane cukrem pudrem z nadzieniem śliwkowym.

Kształt:

Kształt półksiężyca, na przekroju owalne.

Rozmiar:

Długość ok. 5-6 cm, wysokość ok. 2 cm, szerokość do 2 cm.

Barwa:

Zewnętrzna brązowo-złocista, na przekroju brązowe powidła śliwkowe.

Konsystencja:

Lekko twarde i kruche.

Smak:

Słodkie ciasto drożdżowe z wyraźnym wyczuciem upieczonych powideł śliwkowych.

Tradycja:

Do produkcji rogalików z powidłami śliwkowymi z okolic Mrogi używa się surowców pochodzących z wiosek położonych nad rzeką Mrogą lub leżących w niedalekim sąsiedztwie. Początkowo rogaliki były kupowane na miejskich jarmarkach tylko na specjalne okazje, z uwagi na trudną sytuację społeczno-ekonomiczną jaka panowała na „wsi łowickiej”. Dopiero w drugiej połowie XX w. sytuacja na wsiach się polepszyła, a razem z nią asortyment produktów żywnościowych. Zaczęto organizować kursy i szkolenia dla gospodyń wiejskich, na których miały możliwość poszerzania wiedzy kulinarnej. Wtedy to w okolicach Mrogi zaczęto wypiekać rogaliki z powidłami, które zyskały dużą popularność. Gospodynie wyrabiały je z ciasta drożdżowego, które po wyrośnięciu było przerabiane i rozwałkowywane na okrągłe placki, z których wycinały trójkąty. Nadzienie rogalików stanowiły powidła śliwkowe ze śliwek węgierek. Do produkcji powideł używano śliwek bardzo dojrzałych, bo tylko takie miały dużo cukrów i powideł nie trzeba było dodatkowo dosładzać. Obsypane po wierzchu cukrem pudrem stały się niedzielnym przysmakiem w każdej rodzinie. Rogaliki z powidłami śliwkowymi wytwarzane według starej, sprawdzonej receptury są gwarantem dziedzictwa i bogactwa tradycji i kultury regionu leżącego nad rzeką Mrogą.