Uprawa chmielu jest silnie skoncentrowana w układzie regionalnym, co wynika z czynników przyrodniczych i związanych z tradycją tej uprawy. Chmiel uprawiany jest głównie w małych rodzinnych gospodarstwach, gdzie podstawową siłę roboczą stanowią członkowie rodziny. Uprawa chmielu jest pracochłonna i wymaga dużych nakładów robocizny a plony są uzależnione w dużym stopniu od warunków pogodowych w okresie wegetacji. Jest uprawą wieloletnią a co za tym idzie rolnik nie ma możliwości szybkiej, tymczasowej zmiany profilu produkcji.

Zgodnie z art. 77 Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1308/2013 produkty sektora chmielu pochodzące ze zbiorów lub wytworzone w Unii podlegają procedurze certyfikacji. W Polsce certyfikaty na chmiel wydają wojewódzcy inspektorzy właściwi ze względu na miejsce położenia upraw chmielu lub lokalizację ośrodka certyfikacji (art. 20 ustawy z dnia 19 grudnia 2003 r. o organizacji rynków owoców i warzyw oraz rynku chmielu).