Wygląd:

Kremowe, gładkie, lekko lśniące kulki.

Kształt:

Nieduże, sprężyste twarogowe kulki.

Rozmiar:

Od 1-2 cm.

Barwa:

Barwa kremowa, zaś na przekroju kremowo-biała.

Konsystencja:

Sprężyste w dotyku.

Smak:

Smak lekko gorzkawy, ostry o zapachu ziół.

Tradycja:

Ser kornaka produkowany był przez jeńców wojennych tzw. „kornaków, czyli poganiaczy słoni”, których właściciel wsi Nockowej – Spytka Mały osiedlił we wschodniej jej części. Receptura sera utrzymywana była w tajemnicy. Dopiero późniejszy właściciel wsi Nockowej Turza z pochodzenia Węgier wykupił recepturę w zamian za młodego konia. Ser ten sprzedawany był na jarmarkach zarówno w Polsce jak i na Węgrzech i cieszył się dużym powodzeniem. Ser kornaka przygotowuje się z odcedzonego twarogu z dodatkiem soli. Następnie wyrabia się kulki i suszy. Podsuszone kulki układa się w słoju lub garnku kamiennym i przekłada listkami bluszczyku. Następnie przygotowuje się zalewę ziołową. Na patelni praży się kminek wraz z czerwoną papryką. Do przypraw wlewa się olej słonecznikowy i wszystko podgrzewa. Tak przygotowaną ziołową zalewę wlewa się do słoja z kulkami z sera, szczelnie zamyka i odstawia w chłodne miejsce. Ser kornaka nie spożywano na co dzień lecz od święta, np. podawano go podczas wesela do piwa.