Wygląd:

Masa serowa z mleka koziego, na przekroju gładka powierzchnia.

Kształt:

Owalny, na przekroju lekko spłaszczony.

Rozmiar:

Waga pojedynczego sera od 20 do 30 g.

Barwa:

Zewnętrzna żółto-brązowa, na przekroju kremowa.

Konsystencja:

W dotyku zwarty i sprężysty.

Smak:

Lekko słony, zapach charakterystyczny dla sera wędzonego.

Tradycja:

Kozy należą do dość powszechnie hodowanych w Polsce zwierząt gospodarskich, znanych od dawna. Na ogół są utrzymywane w niedużych stadach, a tradycja wytwarzania produktów z ich mleka sięga czasów przedwojennych. Kozy były łatwe i tanie w utrzymaniu – najczęściej można było je spotkać w biedniejszych gospodarstwach. Otrzymywane z nich mleko było przerabiane na sery, śmietanę oraz spożywane na surowo lub w postaci gotowanej. Produkty nabiałowe z mleka koziego posiadały niepowtarzalny smak i zapach wynikający z obfitości różnorodnego pożywienia, w tym ziół i kwiatów, które zjadały kozy. W zależności od regionu sery kozie wytwarzane były na różne sposoby w oparciu o miejscową tradycję i umiejętności. Produkcja sera koziego zaczynała się od schłodzenia świeżo udojonego mleka do odpowiedniej temperatury. Następnie dodawano do niego podpuszczkę w celu wytworzenia skrzepu. Kolejnym etapem było podgrzanie skrzepu i serwatki oraz jej odsączenie. Uformowany ser poddawany był suszeniu, a następnie zanurzeniu w solance. Końcowym etapem produkcji sera było jego wędzenie. Obecnie hodowla kóz i wyrób sera koziego jest kontynuowana z wykorzystaniem tradycyjnych metod produkcji, przekazywanych z pokolenia na pokolenie.