Wygląd:

Zwarta masa serowa.

Kształt:

Kulisty.

Rozmiar:

Kula wielkości na przekroju ok. 17 cm i wysokości ok. 14 cm. Waga sera ok. 1 kg.

Barwa:

Śnieżnobiała.

Konsystencja:

Dosyć miękka, zwarta, delikatna.

Smak:

Mleczno-kwaskowaty.

Tradycja:

Kozy należą do dość powszechnie utrzymywanych w Polsce zwierząt gospodarskich, znanych od dawna. Przed II wojną światową stanowiły ważny element polskiej wsi, także wsi mazowieckiej. Koza była synonimem biedy, bogatsi chłopi raczej utrzymywali bydło mleczne. Dla uboższych mieszkańców wsi koza stanowiła często o możliwości przeżycia i zapewnienia minimum egzystencjalnego dla wielodzietnej rodziny. Jako zwierzę o małych wymaganiach było zwierzęciem, które odgrywało w żywieniu biednych rodzin bardzo ważną rolę. Mleko kozie było wówczas przerabiane na sery twarogowe lub podpuszczkowe, śmietanę oraz spożywane na surowo lub w postaci gotowanej. Wraz z rozwojem polskiej wsi, pojawieniem się nowych produktów, zmianie uległ również sposób żywienia. Kiedyś kozi ser, który był kojarzony z biedą i ubóstwem, obecnie stał się czymś wyjątkowym i chętnie spożywanym przez coraz szersze grono odbiorców, wystawianym na różnego rodzaju okolicznych imprezach. Trudno sobie wyobrazić imprezę w Jakubowie bez tego sera. Mieszkańcy okolic bardzo chętnie go próbują i wspominają jak w ich rodzinnych domach wyrabiało się taki ser. Starsi mieszkańcy, przy tej okazji, opowiadają kto w dawnych czasach wytwarzał u siebie najlepszy ser. Tradycja wytwarzania serów kozich jest nadal żywa. Ser kozi z Jakubowa zdobył również I nagrodę w konkursie „Nasze Kulinarne Dziedzictwo – Smaki Regionów”.