Wygląd:

Serowa masa z ziarenkami kminku.

Kształt:

W zależności od naczynia.

Rozmiar:

W zależności od naczynia.

Barwa:

Od kremowej do żółtej.

Konsystencja:

Jednolita, półpłynna.

Smak:

Charakterystyczny dla smażonego sera z dodatkiem kminku.

Tradycja:

Na terenie Kujaw hodowlą bydła mlecznego mieszkańcy zajmowali się od wielu lat. Mleko od krów stanowiło podstawę do produkcji serów oraz twarogów, które stały się podstawą wyżywienia wielu rodzin. Twaróg będący podstawowym składnikiem sera smażonego był najprostszym produktem mlecznym. Produkowano go najwięcej ze wszystkich produktów mlecznych i zauważono, że posiada on bardzo krótką trwałość do spożycia. W związku z czym mieszkańcy szukali nowych sposobów na jego przetwarzanie. W taki sposób powstał bardzo popularny na tych terenach ser smażony. „Potrzeba około 1 kg twarogu, żeby nie był kwaśny, ani zbyt mokry. Trzeba twaróg pokruszyć, posolić – około 1 łyżeczki soli, 1 łyżeczki sody, wszystko pomieszać i zostawić na pół godziny, potem miskę postawić na garnku z gotującą się wodą, mieszać – jak się stopi to dodajemy trochę śmietany i kminek, jeszcze trochę smażymy, na koniec dodaję 2-3 żółtka, mieszam, wylewam do kamionkowego garnka” (Wywiad przeprowadzony z mieszkańcami Strzelec Górnych). Do sera smażonego dla wzbogacenia smaku i aromatu sera dodawane są ziarna kminku bądź świeży koper. Najczęściej spożywany jest rozsmarowany na pieczywie na śniadanie, kolację bądź jako przekąska pomiędzy posiłkami.