Wygląd (zewnętrzny i na przekroju)                   

Owalny kształt, lekko spłaszczony. Otoczka złocista, koloru jasno brązowego.
W przekroju owal, w środku którego znajduje się farsz w kolorze białym z elementami brązowego boczku i kminku. Farsz otacza masa ziemniaczana w kolorze kremowym

Kształt (zewnętrzny i na przekroju)

Kształt zewnętrzny owal, na przekroju - owal

Wielkość

W przekroju podłużnym około 10 cm, w przekroju poprzecznym około 6 cm

Barwa (zewnętrzna i na przekroju)

Barwa zewnętrzna - złoty kolor, w przekroju – w środku znajduje się farsz w kolorze białym z elementami brązowymi, farsz otacza masa ziemniaczana w kolorze kremowym, otoczka złocista (jasno brązowa)

Konsystencja, „wrażenie w dotyku”

Z zewnątrz w dotyku pulchne, lekko sprężyste

Smak i zapach

Smak wytrawny, lekko słony (wyczuwalny posmak kminku, boczku, twarogu w otoczce ciasta ziemniaczanego). Zapach wędzonego boczku z cebulką i ziemniaków

Tradycja, pochodzenie oraz historia produktu rolnego, środka spożywczego lub napoju spirytusowego

Serowniki słowiańskie to tradycyjne danie regionalne ze wschodniego Podlasia, gdzie potrawy z ziemniaka są bardzo popularne. Serowniki to placki charakteryzujące się unikalnym smakiem, wynikającym z połączenia masy ziemniaczanej z farszem z białego sera, boczku i cebuli. Serowniki były przygotowywane z łatwo dostępnych produktów pochodzących od lokalnych gospodarzy, co czyniło je popularnym daniem na dworach szlacheckich i w wiejskich domostwach. Dzięki prostocie składników i łatwości przygotowania, serowniki stały się tradycyjnym daniem odświętnym w regionie. Przepis na serowniki był przekazywany z pokolenia na pokolenie, co pozwoliło na zachowanie tej kulinarnej tradycji do dzisiaj. Serowniki słowiańskie od bardzo dawna są nieodłącznym elementem lokalnej kuchni. W okresie zaborów tradycyjne potrawy pełniły rolę podtrzymywania tożsamości narodowej. W trudnych czasach serowniki symbolizowały opór kulturowy i więź z przodkami.

Serowniki można podawać na gorąco: gotowane, jak również podsmażone. Podstawowymi składnikami serowników są ugotowane i ostudzone ziemniaki, biały ser, podsmażony boczek i cebula. Dodatkowo używa się mąki pszennej, mąki ziemniaczanej, żółtka jajka oraz przypraw takich jak sól, pieprz i kminek. Do smażenia używa się oleju, a do przygotowania okrasy – masła i bułki tartej.

Obecnie są one częścią lokalnych uroczystości i spotkań rodzinnych, łącząc przeszłość z teraźniejszością. Serowniki słowiańskie są żywym świadectwem bogatego dziedzictwa kulturowego, kultywowanego i pielęgnowanego przez mieszkańców regionu.