Wygląd:

Płat słoniny o dość regularnym kształcie zbliżonym do prostopadłościanu, barwa jasnożółta, na przekroju biało-kremowa.

Kształt:

Kształt prostopadłościanu o szerokości około 14 cm, długości 25-30 cm i grubości około 3-4 cm, na przekroju prostokątny.

Rozmiar:

Około 1 kg.

Barwa:

Na zewnątrz barwa jasnożółta z rdzawymi kropkami, na przekroju biało-kremowa.

Konsystencja:

Konsystencja stała, mięso miękkie, soczyste, delikatne.

Smak:

Smak lekko słony z lekko wyczuwalnym ostrym, delikatny i aromatyczny. Zapach wędzonki charakterystyczny dla wyrobów wędzonych w tradycyjnej wędzarni.

Tradycja:

Aby mięso uzyskane z uboju nadawało się do spożycia na dłużej, stosowano różne metody konserwacji. Kiedy ubijano szczególnie dużą sztukę świni, która miała dużą ilość słoniny, wykorzystywano tę słoninę nie tylko do wyrobu smalcu, lecz również wytwarzano z niej słoninę wędzoną. Oddzieloną od reszty mięsa słoninę krojono na paski o szerokości kilkunastu cm: „słoninę młodą pokrajać w równe paski 40 cm, długie, a 10 cm szerokie, a następnie solono, dobrze ją nasolić i tak pozostawić na kilka dni” (M. Norkowska, „Spiżarnia i zapasy zimowe”). Każdy kawałek słoniny nacierany jest solą ze wszystkich stron i układany w wannach ściśle jeden przy drugim. Każdą warstwę przesypywało się solą. Po tygodniu przekładało się układając górne warstwy na dole: „oprócz soli i saletry, używamy do przyprawiania wędlin (…) angielskie ziele, pieprz, holender, tymianek, kardamon i paprykę” (M. Norkowska, „Spiżarnia i zapasy zimowe”). Po około dwóch tygodniach, słoninę otrząsało się z soli, obmywało w ciepłej wodzie, a następnie zawieszało na pętelkach na 2-3 godziny do ocieknięcia. Potem nacierało papryką ze wszystkich stron i zostawiało do obsuszenia: „Potem ją całą natrzeć papryką i powiesić w wędzarni, i przez kilka godzin przy wolnym ogniu wędzić, aż się upiecze” (M. Norkowska, „Spiżarnia i zapasy zimowe”). Słoninę wędzono gorącym dymem przez kilka godzin do uzyskania właściwej barwy i smaku. Do wędzenia używano najczęściej drewna olszowego, dębowego oraz drewna drzew owocowych z likwidowanych przydomowych sadów. Gotową słoninę wędzoną studzono i przenoszono w chłodne miejsce. Słonina wędzona z Szadku od prawie 70 lat produkowana jest według tej samej receptury i niezmiennie cieszy się powodzeniem wśród klientów. Słonina używana do jej produkcji pochodzi ze świń kupowanych od okolicznych rolników. Świnie te karmione są naturalnymi paszami, wytwarzanymi z lokalnych zbóż. Dzięki stosowaniu miejscowych surowców, jak również tradycyjnej receptury, powtarzalny od dziesięcioleci smak i jakość słoniny wędzonej z Szadku znajduje odzwierciedlenie w wysokich opiniach konsumentów i w szeregu nagród uzyskanych na różnych konkursach wojewódzkich.