Wygląd        

Płyn klarowny, lekko zawiesisty, intensywnie zabarwiony

Kształt 

W zależności od naczynia, w którym się znajduje

Wielkość

W zależności od naczynia, w którym się znajduje

Barwa 

Barwa jasnobrązowa z odcieniem miodowym. Przy dłuższym przechowywaniu kolor może być ciemniejszy

Konsystencja

Płynna

Smak i zapach

Smak słodki, zapach wyczuwalny lekki aromat sosnowy

Tradycja, pochodzenie oraz historia produktu rolnego, środka spożywczego lub napoju spirytusowego

Gmina Żołynia położona jest w środkowej części województwa podkarpackiego. W skład gminy wchodzą trzy wsie: Żołynia, Brzóza Stadnicka i Smolarzyny.
Ostatnia z wymienionych charakteryzuje się największym odsetkiem lasów. W składzie gatunkowym dominują drzewostany iglaste, głownie sosna, która stanowi około 80% ogólnego drzewostanu. Ze względu na brak żyznych gleb i duże zalesienie obszaru, mieszkańcy wsi Smolarzyny często korzystali z dobrodziejstw lasów. Zbierali zioła, pączki sosny i grzyby.

Tradycja wykonywania syropu z pączków sosny oraz jego receptura, przekazywana była z pokolenia na pokolenie. Wyrób uważany jest za miejscową tradycję, który swoje początki pamięta z czasów I Wojny Światowej. Smolarzyński syrop z pączków sosny był powszechnie wykorzystywany jako lek na przeziębienie i nieżyt górnych dróg oddechowych. Syrop przyjął nazwę smolarzyński od nazwy wsi, której zaś nazwa pochodzi od desek smarowanych wyciąganą z sosen żywicą (stosowanych do wyrobu galarów).

 Sosna ze względu na dużą zawartość olejków eterycznych, niegdyś była idealnym źródłem dla naturalnych sposobów leczenia. Syrop smolarzyński po wytworzeniu, może być przechowywany nawet przez rok zachowując swoje wartości. Młode pędy sosny zrywa się z drzew w słoneczne dni (nigdy po deszczu). Procedura wykonania syropu z pączków sosny jest łatwa w przeciwieństwie do syropów np. z bzu czy leśnych malin, których występowanie w lasach jest rzadkie. Smolarzyński syrop najczęściej wyrabiano na wiosnę na dwa sposoby. Pierwszy sposób mówi o zerwanych młodych pędach sosny, które umieszcza się w słoju i przysypuje są warstwami cukru. Słój odstawia się w nasłonecznione miejsce, od czasu do czasu mieszając. Po około 3 tygodniach syrop zlewany jest do słoika, a pędy wyrzucane. Drugi sposób, uznany za pewniejszy sugeruje zerwane młode pędy sosny opłukać i zalać zimną wodą. Gotować je przez godzinę w metalowym garnku, odstawić w zimne miejsce na 3 dni. Po tym okresie syrop zlewa się przez gazę. Na litr powstałego wywaru dodaje się 1 kg cukru. Wywar gotuje się przez minimum godzinę. Ugotowany syrop przelewa się do wyparzonych słoików.

Na szczególną uwagę zasługują właściwości lecznicze syropu jak i prostota w przygotowaniu. Wszechstronnie stosowany syrop najczęściej podawano prewencyjnie na początku choroby. Smolarzyński syrop z pączków sosny z czasem uzupełniany był domieszką alkoholu, który miał za zadanie dodatkowo rozgrzać organizm.