Wygląd:

Sok z kapusty kwaszonej jest cieczą rozlewaną do brązowych butelek plastikowych o pojemności 0,5 l, opatrzonych etykietą oraz ulotką informacyjną

Rozmiar:

Wielkość porcji soku zależy od wielkości (pojemności) opakowań, czyli butelek (0,5 l), w które jest rozlewany.

Barwa:

Jasnoszary, opalizujący, nieznacznie mętny.

Konsystencja:

Ciecz.

Smak:

Smak i zapach właściwy, bez obcych posmaków, słono-kwaśny.

Dodatkowe Informacje:

Zastosowanie: kulinarne (naturalny zakwaszacz do zup, np. barszczu czerwonego, barszczu białego, zupy rybnej i innych) oraz lecznicze. Właściwości lecznicze produktu: poprawia apetyt, jest bogatym źródłem wielu witamin i minerałów, szczególnie witaminy C (proces kwaszenia, podczas którego sok powstaje, stabilizuje witaminę C, chroni ją bowiem kwaśne środowisko i atmosfera beztlenowa), zwiększa odporność organizmu (bakterie fermentacji mlekowej nie wytwarzają związków szkodliwych dla zdrowia, a ich metabolizm hamuje rozwój bakterii patogennych), oczyszcza przewód pokarmowy, leczy niestrawność, wrzody żołądka i zaparcia (poprawia wydzielanie soków trawiennych, hamuje wzrost polipów jelita grubego), pobudza produkcję czerwonych krwinek, przeciwdziała chorobie wieńcowej, obniża poziom cholesterolu, pomaga w leczeniu chorób skóry, zawiera substancje obniżające poziom estrogenów i chroniące przed rakiem piersi. Sok wytwarzany jest tradycyjnymi metodami, całkowicie naturalnie, nie zawiera żadnych konserwantów.

Tradycja:

Sok z kapusty kwaszonej to produkt znany od wieków, jego walory smakowe oraz lecznicze doceniono już kilkaset lat temu. Pozyskiwano go, odsączając kapustę kwaszoną. Związek opisywanego produktu z regionem stanowi fakt, iż Kujawy to obszar charakteryzujący się dobrymi glebami, uprawiana na nich kapusta jest smaczna, bogata w substancje odżywcze i minerały, znakomicie nadająca się do kiszenia. Proces kwaszenia to jedna z najstarszych metod konserwowania warzyw. Kwaszonki zachowują wiele cennych składników odżywczych zawartych w świeżych surowcach. Kiszenie kapusty było swego rodzaju rytuałem na polskiej wsi. Panny stroiły się w odświętne sukienki, mężczyźni i parobkowie zbierali się, aby na nie patrzeć. Starsze kobiety siedziały na ławach dookoła płachty, na której leżały kapusty. Najpierw ogławiano główki. Kaczany zjadało bydło. Potem szatkowano kapustę tasakami, solono, ubijano w beczkach drewnianymi pałkami lub udeptywano. Często wszystkim tym czynnościom towarzyszyła muzyka i zabawa. Dziś zwyczaje te zanikły, jednak sposób wytwarzania soku nie uległ zmianie, receptura została zachowana w takiej formie, jak przed laty. Sok z kapusty kwaszonej był stosowany przez nasze babcie i prababcie jako dodatek do zup oraz jako środek leczniczy. Dowodem dokumentującym co najmniej 25-letnią tradycję tego produktu jest ustanowiona przez Polski Komitet Normalizacyjny Polska Norma PN-60/A-77700 z dnia 13 sierpnia 1960 r., uwzględniająca zmiany i poprawki wprowadzone do dnia 31.12.1970 r., wyd. V (wprowadzona zamiast normy PKN/A-77700 z 1952 r.). Opis metody kwaszenia kapusty w Wielkopolsce (region kulturowo bardzo zbliżony do Kujaw) pochodzący z 1964 r. jest porównywalny ze sposobem stosowanym na Kujawach. Znajdziemy tu również wzmiankę o wykorzystaniu soku z kapusty kwaszonej jako dodatku do potraw. Podobne informacje (zupy na kwasie kapuścianym) odnajdziemy we wzmiankach z 1980 r. Wszystkie one dokumentują długoletnią tradycję wytwarzania opisywanego produktu. Należy dodać, iż omówione pozycje literatury zostały opracowane na podstawie jeszcze starszych materiałów źródłowych, są więc wynikiem wieloletnich badań i prac etnografów oraz znawców tradycji oraz kultury regionalnej.