Wygląd (zewnętrzny i na przekroju)                                           

Ciasto z mąki pszenno-żytniej z jabłkami posypane po wierzchu cukrem pudrem.

Kształt (zewnętrzny i na przekroju)

Prostokątny, na przekroju również prostokąt.

Wielkość

Wysokość ok. 5 cm, pozostałe wymiary w zależności od wielkości formy.

Barwa (zewnętrzna i na przekroju)

Zewnętrzna jasnobrązowa, na przekroju złociste jabłka.

Konsystencja, „wrażenie w dotyku”

Ciasto zbite i kruche. Jabłka miękkie i wilgotne.

Smak i zapach

Smak i zapach charakterystyczny dla ciasta kruchego, lekko maślany. Wyczuwalny smak i zapach lekko kwaśnych jabłek.

Tradycja, pochodzenie oraz historia produktu rolnego, środka spożywczego lub napoju spirytusowego

Szarlotka jest jednym z najpopularniejszych i łatwiejszych do wykonania wypieków. Jest to ciasto pokryte masą z jabłek, nierzadko dodatkowo lukrowane lub posypywane cukrem pudrem. W wersji kawiarnianej szarlotkę podaje się na ciepło z lodami waniliowymi lub sosem waniliowym. Jesień to pora szarlotek, bo to czas żniw najróżniejszych odmian jabłek: szare i złote renety, antonówki, champion, lobo, cortlandy – z tych odmian jabłek szarlotki są najsmaczniejsze. Wieloletnią tradycję pieczenia lubelskich szarlotek odnajdujemy we wspomnieniach mieszkańców Lublina. „W Lublinie na Krakowskim Przedmieściu były cztery cukiernie: pierwsza Chmielewskiego, druga Semadini, którą prowadził Domański, trzecia Rozbusa, czwarta Rutkowskiego. To były te cukiernie na Krakowskim. Rożne ciastka były w rożnych cukierniach smaczne. Ciasta z owocami piekło się w lecie: szarlotki z galaretkami owocowymi, babki śmietankowe... Przed wojną szarlotka była zawsze w sezonie a u wujostwa także z czarnych porzeczek i z rabarbaru” (wywiad etnograficzny przeprowadzony z mieszkańcami Lublina). Przygotowywanie szarlotki zaczynano od zagniecenia kruchego ciasta i włożenia go do lodówki na 1 godzinę. Do ciasta oprócz mąki pszennej dodawano także mąkę razową. W tym czasie przygotowywano jabłka, które krojono w cienkie plasterki lub kawałki. Kawałki jabłek wkładano do rondelka podlanego uprzednio łyżką wody i dodawano cukier i cynamon. Czasami do jabłek dodawano orzechy włoskie i rodzynki. Blachę smarowano masłem, wykładając dno jedną częścią ciasta. Na warstwie ciasta układano warstwę jabłek, która przykrywano drugą częścią ciasta. Po upieczeniu ciasta, wierzch ciasta posypywano cukrem pudrem.