Wygląd:

Ścięta masa jajeczna z poszarpanymi kawałkami omleta, kawałkami wędlin lub wędzonek.

Kształt:

Przyjmuje kształt naczynia, w którym jest podawana.

Rozmiar:

Przeciętna porcja 250-350 g.

Barwa:

Żółta, zależna od intensywności żółtek, z widocznymi brązowymi skwarkami.

Konsystencja:

Dość miękka, z wyczuwalnymi twardszymi kawałkami skwarek i wędlin.

Smak:

Smażonych jaj z wyczuwalną nutą tłuszczu wieprzowego, z przebijającym smakiem wędzonki.

Dodatkowe Informacje:

Tradycja:

Wieś Troszyn leży na lewym brzegu Narwi na obszarze północno-wschodniego Mazowsza, pomiędzy puszczą Białą i Zieloną. Był to rolniczy gospodarczo obszar, który w okresie międzywojennym zamieszkany był przez ludzi bardzo przedsiębiorczych, w większej części przez potomków drobnej szlachty. Gmina ta należała do obszaru zwanego „Zaściankiem Mazowsza”. Nazwa ta wzięła się od zaścianków drobnoszlacheckich, których w tej części Mazowsza było bardzo dużo. Zamieszkała na tym terenie drobna szlachta jadała potrawy z takich samych surowców co włościanie, z surowców które pochodziły z własnego gospodarstwa. Najczęściej składały się z kartofli, zboża, mleka i jaj. Wzajemna bliskość szlachty i włościan oraz pewne pokrewieństwo tych dwóch grup społecznych wykształciły wspólną kuchnię. Przykładem była jajecznica, która przygotowywana była zarówno w domach włościan jak i szlachty. Nazwa „szlachcianka” przez włościan była wypowiadana z podtekstem ironii, z nutą złośliwości. Nazwę tej potrawy wymyśliła pewna szlachcianka, która przygotowując posiłek miała zbyt małą ilość jaj, dlatego dodała do nich mleka i mąki, a w momencie smażenia potrawy nie udało jej się odwrócić placka na drugą stronę, więc porwała go na kawałki. Do jajecznicy z Troszyna dodaje się również skwarki, kawałki wędlin i wędzonki. Potrawa „szlachcianka” – jajecznica z Troszyna jest produktem typowym dla regionu północno-wschodniego Mazowsza, a szczególnie gminy Troszyn oraz społeczności lokalnej, utożsamiającej się z tradycją drobnoszlachecką.