Wygląd:

Tłuszcz wieprzowy z widocznym dodatkiem skwarek, cebuli, jabłka i majeranku.

Kształt:

W zależności od naczynia, w którym się znajduje.

Rozmiar:

W zależności od naczynia, w którym się znajduje.

Barwa:

Perłowo-brązowa z widocznym zielonym majerankiem.

Konsystencja:

Stała, mazista, smarowna, w dotyku lepka, tłusta, śliska.

Smak:

Lekko słony o zapachu smażonej cebuli i majeranku.

Dodatkowe Informacje:

Tradycja:

Zwyczaj wytapiania smalcu ze słoniny wieprzowej był i jest bardzo popularny w tradycji kulinarnej Kociewia. Szmalec, bo tak nazywano na Kociewiu smalec wytapiany z płatów słoniny wieprzowej, „przygotowywano najczęściej dwa razy do roku z okazji świniobicia (na wiosnę – Wielkanoc oraz w okolicach Bożego Narodzenia), a niekiedy częściej, jeżeli w rodzinie miała się odbyć większa uroczystość np. śluby” (Wywiad przeprowadzony z mieszkańcami gminy Pelplin). Na terenie Kociewia popularny jest szmalec kociewski ze skrzeczkami, którego cechą charakterystyczną są zatopione skwarki, czyli skrzeczki. Ponadto, dodawana jest cebula, kawałki jabłka, majeranek lub inne dodatki, także kawałki mięsa lub boczku, czyli szpyrki. „Szmalec jedzono cały rok, był on wykorzystywany także do smażenia, pieczenia zamiast innych tłuszczów. Szmalec jedzono z chlebem, skwarkami i solą lub czysty, jeżeli miał mieć przedłużony termin przydatności” (Wywiad przeprowadzony z mieszkańcami gminy Pelplin). Szmalec kociewski ze skrzeczkami przygotowywany jest w każdym kociewskim domu na co dzień, a także na okoliczne imprezy sołeckie, gminne czy powiatowe w gminie Pelplin i poza gminą. Licznie działające Koła Gospodyń Wiejskich popularyzują ten produkt podczas dożynek, festiwali, festynów. Szmalec stanowi także część kulinarnej kultury ludowej stale obecnej w życiu Kociewiaków tych terenów.