Wygląd:

Ciastka z nadzieniem z marmolady, sera lub maku, posypane cukrem pudrem lub polukrowane. Struktura wewnętrzna wyraźnie listkowana, popękana.

Kształt:

Wrzeciona – powstały z założenia dwóch naprzeciwległych narożników kwadratu ciasta do środka.

Rozmiar:

Szplitry/szpliterki różnią się między sobą wielkością. Szplitry wzdłuż osi dłuższej mają około 11 cm, wzdłuż krótszej około 5-6 cm. Szpliterki odpowiednio: 6,5-7,0 cm i 3,5-4,0 cm.

Barwa:

Po upieczeniu ciasto przybiera kolor od jasnożółtego do jasnobrązowego. Na przekroju jasnożółte przechodzące w barwę kremową.

Konsystencja:

Delikatne i pulchne, kruszą się podczas spożywania.

Smak:

W zależności od nadzienia smak maku, sera bądź marmolady z wyczuwalnym zapachem drożdży.

Dodatkowe Informacje:

Tradycja:

W Radzionkowie szplitry i szpliterki, czyli ciastka nadziewane masą serową lub z maku bądź marmoladą, znane są od czasu ukończenia II wojny światowej po dziś dzień. W gospodarstwach domowych przepis na te ciastka przekazywano z pokolenia na pokolenie, a receptura i sposób wypieku nie uległy zmianie. Przygotowanie ciastek było bardzo pracochłonne ze względu na dokładny wyrób ciasta, przygotowanie nadzienia oraz charakterystyczny wrzecionowaty kształt. „Produkty mieli my swoje, tzn. mieliśmy gospodarstwo, mąka była ze swojego pola, tata miał cztery mrogi pola na Zapociu, chowali krowa i świnie, kury – stąd swoje jaja, (…) buraki cukrowe my zawieźli do cukrownie i my dostali cukier. Drożdże były w sklepie szplitry robiłam z syrem i makiem. Mak był na polu, syr z mleka” (Wywiad przeprowadzony z mieszkańcami miejscowości Radzionków). Najczęściej ciastka przygotowywane były na różnego rodzaju okazje takie jak urodziny, imieniny, odpusty i spożywane jako deser do kawy, herbaty. Najbardziej smakowały dzieciom, które spożywały je jeszcze gorące prosto po upieczeniu: „Łod szplitra jednego, Chce się durś drugiego”.