Wygląd:

Wędzone mięso wieprzowe z tylnej półtuszy bez nogi i golonki, pozbawione warstwy słoniny i skóry.

Kształt:

Kształt walca, na przekroju owal o różnych średnicach w zależności od wagi całej szynki.

Rozmiar:

Waga od 0,7 kg do 3 kg.

Barwa:

Zewnętrzna ciemnobrunatna, na przekroju mięso ciemnoróżowe wpadające w bordo.

Konsystencja:

Konsystencja ścisła, bardzo zwięzła, elastyczna i lekko twarda.

Smak:

Wyczuwalny smak aromatycznych ziół i przypraw, zapach wyrazisty charakterystyczny dla mięs dojrzewających i podwędzanych.

Tradycja:

Pierwsze wzmianki o wędzeniu pojawiały się już w Średniowieczu. Ówczesne dość proste wędzarnie służyły również jako spiżarnie, gdzie jednocześnie odbywało się wędzenie oraz przechowywanie żywności. W miarę upływu wieków udoskonalano konstrukcję wędzarni. Najciekawszą z nich była tzw. konstrukcja niemiecka. Jej idea zasadzała się na połączeniu domowego przewodu kominowego z wędzarnią. Takie niemieckie kominy charakteryzowały się sporą średnicą. Palenisko znajdowało się w piwnicy, a pomieszczenie wędzarnicze na piętrze i było tak duże, że umożliwiało także przechowywanie żywności. Tradycja wędzenia w kominach przyszła na ziemie Szprotawsko-Wiechlickie wraz z mieszkańcami Prus. Wielonarodowościowa ludność, zamieszkująca Szprotawę starała się kultywować tradycję regionu, z którego pochodziła. Dlatego w okolicach Szprotawy zachowało się wiele poniemieckich wędzarni, które również obecnie są używane. Szynka z komina wędzona była dwufazowo. Pierwsze wędzenie to wędzenie gorącym dymem, po wcześniejszym podsuszeniu, w temperaturze 40-60C. Używało się w tym celu dymu od średniego do gęstego, przy małym dostępie powietrza. W tej fazie szynka zostawała przesycona składnikami dymu. Drugie wędzenie to wędzenie zimne. Odbywało się w temperaturze 16-22C, przy różnej gęstości dymu, wysokiej wilgotności i szybkim przepływie powietrza. Trwało od kilku godzin do 14 dni. Naprzemienne etapy suszenia i wędzenia zimnego trwały przez okres nawet do 3 miesięcy. Dodatkowo, szynka z komina swoją wyjątkowość zawdzięczała użyciu do jej produkcji różnego rodzaju przypraw, m.in. soli morskiej, pieprzu, czosnku, estragonu, kolendry, owocu jałowca, ziela angielskiego, liścia laurowego, rozmarynu, cząbru oraz mieszanki ziół. Szynka wędzona z komina została nagrodzona w konkursie Nasze Kulinarne Dziedzictwo - Smaki Regionów „Perła 2017”.