Wygląd:

Szynka bez golonki i bez kości; kolor – ciemny brąz na zewnątrz; w przekroju barwa mięsa naturalnego – od jasnoróżowego do wiśniowego

Kształt:

Kształt mięśnia na sznurku przypominający walec

Rozmiar:

Waga od 1-2 kg;

Barwa:

Jasnobrązowa na zewnątrz; w środku od jasnoróżowej do wiśniowej

Konsystencja:

Ścisła, elastyczna

Smak:

Smak szynki naturalnej;

Dodatkowe Informacje:

Ze 100 kg mięsa otrzymuje się od 70 do 80 kg szynki. Mięso wieprzowe pochodzi ze świń hodowanych przez rolników. Warunkiem produkcji jest waga: od 90 do 110 kg żywej wagi.

Tradycja:

Po II wojnie światowej i transformacji ustrojowej doszło do upaństwowienia przemysłu, w tym również przemysłu mięsnego. Na terenie Olecka pierwsza tzw. państwowa masarnia funkcjonowała od lat 50. Wędliny peklowano metodą zalewową lub na sucho, w beczkach drewnianych oraz basenach kamionkowych. Do wędzenia używano drewna pochodzącego z drzew liściastych – olszyny, dębu, jesionu. Mięso pochodziło od producentów hodujących żywiec w sposób tradycyjny. Trzoda chlewna karmiona była gotowanymi ziemniakami, otrębami, plewami, zielonką (koniczyna, trawa), kapustą, kukurydzą i brukwią. W produkcji wędlin wykorzystywano metody tradycyjne. W kolejnych latach Centrala Przemysłu Mięsnego zaczęła wprowadzać przepisami wewnętrznymi normy regulujące (ujednolicające) opisy technologiczne na wędliny i wyroby wędliniarskie. Proces technologiczny przywołują Przepisy wewnętrzne nr 21 Centrali Przemysłu Mięsnego (zbiór dokumentacji technologicznej na wędliny i wyroby wędliniarskie) wydane przez Wydawnictwo Przemysłu Lekkiego i Spożywczego w 1964 roku.