Wygląd (zewnętrzny i na przekroju)                   

Wygląd zbliżony do gęsiego jaja

Kształt (zewnętrzny i na przekroju)

Kształt owalny z gniazdkiem w którym jest farsz z białej fasoli

Wielkość

Ok. 10 cm

Barwa (zewnętrzna i na przekroju)

Zewnętrzna barwa szara i na przekroju kremowych krążek

Konsystencja, „wrażenie w dotyku”

Konsystencja ciasta, lekka w dotyku

Smak i zapach

Smak lekko słony; zapach ziemniaczanym

Tradycja, pochodzenie oraz historia produktu rolnego, środka spożywczego lub napoju spirytusowego

Regionalna kuchnia lubelska ze względu na dawne ubóstwo regionu, charakteryzowała się oparciem na prostych i tanich składnikach. Nie oznaczało to wcale, że proste składniki były niesmaczne, wręcz przeciwnie. Były wyjątkowo smaczne i pożywne oraz bardzo sycące. Dodatkowo dostarczały sporej dawki składników odżywczych i energetycznych.

Lubelszczyzna to w większości tereny typowo rolnicze i dlatego też region ten słynie  z uprawy wielu warzyw i owoców, a wśród nich właśnie ziemniaka. Gospodynie by urozmaicić potrawy z ziemniaków dodawały do nich fasolę, kapustę, kasze czy ser. Jedną z takich potraw były zagrodzkie bandzwoły z fasolą.

Bandzwoły to inaczej pyzy ziemniaczane czy też kluski ziemniaczane, w tym przypadku nadziewane farszem z fasoli. Ziemniaki należy ugotować i zmielić a następnie dodać do nich ziemniaki surowe starte na tarce oraz mąkę ziemniaczaną. Do ugotowanej i zmielonej w maszynce fasoli dodawana jest zeszklona cebula. Następnie z ziemniaczanej masy formuje się grubsze placki, nakłada farsz i zlepia brzegi w taki sposób, żeby wyszły owalne bandzwoły. Ostatni etap przygotowania to gotowanie w osolonej wodzie. Przed podaniem zagrodzkie bandzwoły z fasolą okrasza się wedle uznania: skwarkami bądź smażoną cebulką. Mogą być również serwowane z różnego rodzaju sosami czy z dodatkiem surówki.

Zagrodzkie bandzwoły z fasolą podawane są na wszelkiego rodzaju uroczystościach jak dożynki, festyny, spotkania czy pikniki. Cieszą się bardzo dużym zainteresowaniem wśród konsumentów.