Wygląd:

Połówki ziemniaka wypełnione farszem mięsno-grzybowo-kapuścianym.

Kształt:

W zależności od kształtu ziemniaka. Owalny z lekkim wybrzuszeniem.

Rozmiar:

W zależności od wielkości ziemniaka. W przybliżeniu długość około 7 cm, szerokość do 5 cm, wysokość wraz z farszem do 5 cm.

Barwa:

Zewnętrzna skórka przypieczona na złoty kolor, na wierzchu farsz koloru od brązowego do ciemnozielonego.

Konsystencja:

Zwarta, chrupiąca lekko twardawa skórka z miękkim farszem.

Smak:

Wyczuwalny smak kapusty z grzybami i mięsem, słonawo-kwaśny. Zapach smażonego ziemniaka.

Tradycja:

We wsiach otaczających miasto Rzeszów głównym zajęciem ludzi była uprawa warzyw i owoców oraz przydomowa hodowla zwierząt gospodarskich. Duże areały uprawy warzyw zajmowała kapusta, buraki, ale przede wszystkim kartofle. Stanowiły one dodatek do zup czy mięs, a także przygotowywano z nich przeróżne potrawy. Ponadto, mieszkańcy wsi korzystali z dóbr leśnych zbierając różne grzyby oraz owoce lasu. Na bazie surowców dostępnych we własnym gospodarstwie, mieszkańcy przygotowywali różne dania, a wśród nich faszerowane ziemniaki po rzeszowsku. Jest to potrawa bardzo pożywana, ale także bardzo pracochłonna, dlatego zazwyczaj przygotowywana była podczas większych uroczystości. „W dni powszednie ziemniaka faszerowano kapustą i grzybami, natomiast na większe okazje faszerowano je kapustą z mięsem i grzybami. Kapustę używano przez siebie zakiszoną, sikano ją drobno po odciśnięciu, następnie na patelni podsmażano ją na maśle, dodając do lekko wysmażonej cebuli pokrojonej w drobną kostkę z grzybami leśnymi uzbieranymi w okolicznych lasach. Były to podgrzybki, prawdziwki i kozaki doprawione solą i pieprzem” (Wywiad przeprowadzony z mieszkańcami wsi Siedliska). Tak przygotowanym farszem wypełniano wcześniej wydrążone połówki ziemniaków. Na koniec wystarczyło smażyć ziemniaka na oleju aż do uzyskania złotego koloru.