Wygląd:

Potrawa garmażeryjna składająca się z kulek mięsnych i sosu.

Kształt:

Potrawa półpłynna, nieregularne owalne kulki mięsne.

Rozmiar:

Kulki mięsne różnej wielkości.

Barwa:

Mięso na przekroju barwy karmelowej.

Konsystencja:

Stała.

Smak:

Mięsa baraniego z dodatkiem przypraw takich jak sól, pieprz, czosnek oraz świeża mięta pieprzowa.

Tradycja:

Dawniej na terenie wsi Dębowiec źródłem utrzymania większości mieszkańców było rolnictwo i pasterstwo. Na mało urodzajnych glebach słabo rosła trawa, a jak mawiali mieszkańcy „(…) owca wszystko wygryzie”, dlatego popularna stała się hodowla owiec (Wywiad przeprowadzony z mieszkańcami Dębowca). Dostępność baraniny sprawiła, że gospodynie zaczęły przygotowywać z niej różne potrawy, w tym m.in. zrazy z baraniny w sosie własnym. „Do zrobienia zrazów dla pięciu osób potrzeba było dobrej garści zmielonej baraniny. Wkładano go do garnka albo miski, wbijano 1 całe jajko i dodawano 1 bułkę pszenną uprzednio wymoczoną w wodzie. Taką bułkę należało przed dodaniem do mięs dobrze odcisnąć z wody, która nasiąkła, ale nie mielić w maszynce, tylko solidnie wygnieść z mięsem. Po zmieszaniu ze sobą mięsa, jajka i bułki dodawano do tej masy przyprawy: sól i pieprz do miary, jak kto lubił 3-4 ząbki czosnku, który należało bardzo drobno pokroić i dodatkowo rozetrzeć” (Wywiad przeprowadzony z mieszkańcami Dębowca). Do mięsa dodawano również tarte ziemniaki. Po wymieszaniu wszystkich składników, z powstałej masy formowano małe kulki i wrzucano do garnka z rozgrzanym tłuszczem bądź pieczono w piekarniku około 15-20 minut. Zrazy podlewano małą ilością wody i wlewano śmietanę z mąką, żeby po kilku minutach sos był gotowy. Tak przygotowywane zrazy podawano najczęściej na niedzielny obiad, z gotowanymi ziemniakami i kapustą.