Wygląd:

Zupa ziemniaczana z dodatkiem zacierki z mąki i kawałków przesmażonego boczku z widocznymi oczkami tłuszczu.

Kształt:

W zależności od naczynia.

Rozmiar:

Zależnie od potrzeb.

Barwa:

Barwa zupy jasnożółta, z brązowymi kawałkami boczku i szarymi zacierkami.

Konsystencja:

Płynna, gęsta ciecz z kawałkami ziemniaków, zacierek i boczku.

Smak:

Smak i zapach ziemniaków ze smażonym boczkiem.

Dodatkowe Informacje:

Tradycja:

Głównym pożywieniem Borowiaków na przełomie XIX i XX wieku były potrawy przyrządzane z ziemniaków. Ksiądz Bernard Sychta w „Kulturze materialnej Borów Tucholskich” z 1947 roku pisał: „Borowiak odżywiał się kiedyś bardzo skromnie. Dziś głównym jego pożywieniem są bałabauny, czyli ziemniaki”. Najprostszym sposobem przyrządzania ziemniaków było ich gotowanie w wodzie. Przyrządzano z nich różne zupy, które miały charakter pożywnych, sycących dań. Latem zupy noszono na pole dla ciężko pracujących rolników przy żniwach lub wykopkach, a także pracującym w lesie przy wyrębie drzew. Bardzo popularną w tamtym okresie była zupa zwana zagraj, czyli okraszony wywar z ziemniaków z zacierkami. „Z ziemniaków przyrządzają Borowiacy (…) potrawę, zwaną „zagraj”, powszechną także na Kociewiu pod nazwą „poreraj”. Do rozgotowanych ziemniaków, których się nie zlewa zakrusza się zacierkę „zaskwarzając” ją tłuszczem z wytopionego masła lub słoniny…” (Ksiądz Bernard Sychta, „Kultura materialna Borów Tucholskich”, 1947 rok). Była to prosta, ale bardzo energetyczna potrawa, przygotowywana z produktów dostępnych w każdym gospodarstwie. Oszczędność i wykorzystanie każdego produktu to cechy kuchni borowiackiej XIX i XX wieku. Aby wzbogacić jej smak gospodynie doprawiały zupę zagraj dodatkiem soli, liścia laurowego i ziela angielskiego.