Wygląd:

Mętny płyn wyraźnie oddzielony w górnej części naczynia z widocznym osadem mąki na dnie.

Kształt:

Uzależniony od naczynia.

Rozmiar:

W zależności od naczynia, najczęściej butelka o pojemności ½ l.

Barwa:

Płyn o barwie jasnego beżu, osad zdecydowanego beżu.

Konsystencja:

Płynna, w dotyku wyczuwalna zawiesina z mąki.

Smak:

Smak i zapach kwaśny z wyczuwalnym aromatem czosnku.

Dodatkowe Informacje:

Tradycja:

„Podstawowym jadłem postnym chłopa kaszubskiego był dawniej przede wszystkim żur, a od końca XIX w. także śledź solony. Nie bez racji więc stare porzekadła głoszą Chto jé żur, je mocny jak mur albo Żur i slédz to są dwaj postny bracô” (L. Malicki, „Rok obrzędowy na Kaszubach”). Żur był tradycyjną potrawą spożywaną na Kaszubach w okresie Wielkiego Postu. Na Kaszubach Środkowych (dawny powiat kartuski) podczas Wielkiego Tygodnia przed Wielkanocą odbywało się tradycyjne „chowanie żuru”. Gromada chłopców z garnkiem żuru obchodziła we wsi domy śpiewając: „skończyło się twoje panowanie, bo żur się do ziemi się dostanie, święci się święcone”. Na zakończenie garnek z żurem rozbijano na plecach jednego z uczestników zabawy.