Wygląd:

Batony w osłonce naturalnej, na przekroju wyraźnie widoczna pokrojona w drobną kostkę bułka.

Kształt:

Batony odkręcane w odcinkach długości 18-25 cm, pozostawione w zwojach, na przekroju owalne.

Rozmiar:

Batony o długości 18-25 cm.

Barwa:

Barwa właściwa dla surowców mięsnych, niemięsnych podrobowych i krwi, gotowanych – szarobrunatna z jaśniejszymi plamkami.

Konsystencja:

Zewnętrzna osłona nieodtłuszczona, w dotyku lekko wilgotna, plasterki grubości 10 mm nie powinny się rozpadać. Konsystencja dość ścisła.

Smak:

Charakterystyczne dla wędliny podrobowej parzonej z dodatkiem krwi i bułki. Wyczuwalne przyprawy.

Dodatkowe Informacje:

Tradycja:

Na Górnym Śląsku ubój świń tzw. świniobicie odbywało się przeważnie raz w roku w okresie jesienno-zimowym. Miało ono swój rytuał i specyficzną obyczajowość. W prawie każdej śląskiej rodzinie zarówno rolniczej, jak i robotniczej hodowano przynajmniej 1-2 świnie, a ponieważ żyło się biednie, oprócz mięsa wykorzystywano wszystkie podroby, krew i jelita do sporządzania różnych produktów. Nic nie mogło się zmarnować. Wyroby ze świniobicia, odpowiednio przechowywane, musiały wystarczyć na wyżywienie rodziny na długi czas. Jednym z takich wyrobów były i są żymloki. W literaturze spotyka się je również pod nazwą zemloki, zemlouki, a także bułczanka.