Środki zastępcze i nowe substancje psychoaktywne
Kluczowe obowiązki podmiotów prowadzących działalność w zakresie nowych substancji psychoaktywnych wynikają z Ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii.
Nowa substancja psychoaktywna (NPS) – oznacza każdą substancję lub grupy substancji pochodzenia naturalnego lub syntetycznego w formie czystej lub w formie preparatu działającą na ośrodkowy układ nerwowy, inną niż substancja psychotropowa i środek odurzający, stwarzającą zgodnie z rekomendacją Zespołu do spraw oceny ryzyka zagrożeń dla zdrowia lub życia ludzi związanych z używaniem nowych substancji psychoaktywnych, zagrożenia dla zdrowia lub zagrożenia społeczne porównywalne do zagrożeń stwarzanych przez substancję psychotropową lub środek odurzający, lub które naśladują działanie tych substancji, określoną w przepisach wydanych na podstawie art. 44f pkt 3;
Przedsiębiorca, który prowadzi działalność z zastosowaniem NSP (wytwarzanie, przetwarzanie, przerabianie, przywóz, wywóz, wewnątrzwspólnotowa dostawa lub wewnątrzwspólnotowe nabycie oraz wprowadzenie do obrotu) zobowiązany jest do uzyskania zezwolenia na podjęcie działalności w ww. zakresie.
Zezwolenie wydawane jest przez Prezesa Biura do spraw Substancji Chemicznych w drodze decyzji administracyjnej.
W celu uzyskania zezwolenia, przedsiębiorca składa wniosek i wymagane dokumenty, zgodnie z art. 40a ww. ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, nie później niż w terminie 12 miesięcy od dnia umieszczenia danej substancji w wykazie nowych substancji psychoaktywnych.
Więcej informacji na temat wydawania zezwoleń znajduje się stronie Biura do spraw Substancji Chemicznych https://www.gov.pl/web/chemikalia/nowe-substancje-psychoaktywne
Przedsiębiorca posiadający zezwolenie jest obowiązany do przekazania Prezesowi Biura do spraw Substancji Chemicznych, w terminie do dnia 31 marca danego roku, informacji za rok poprzedni o prowadzonej działalności w zakresie objętym zezwoleniem.
Przedsiębiorca będący odbiorcą nowej substancji psychoaktywnej jest obowiązany sporządzać dla każdej transakcji deklarację zastosowania nowej substancji psychoaktywnej.
Środek zastępczy (ŚZ) – tzw „dopalacz” to produkt zawierający substancję o działaniu na ośrodkowy układ nerwowy, który może być użyty w takich samych celach jak środek odurzający, substancja psychotropowa lub nowa substancja psychoaktywna, których wytwarzanie i wprowadzanie do obrotu nie jest regulowane na podstawie przepisów odrębnych; do środków zastępczych nie stosuje się przepisów o ogólnym bezpieczeństwie produktów.
W Polsce zakazane jest wytwarzanie, przywóz i wprowadzanie do obrotu środków zastępczych.
Kto, wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, wytwarza lub wprowadza do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej środek zastępczy, podlega karze pieniężnej w wysokości od 20 000 zł do 1 000 000 zł.