Zespół Państwowych Szkół Muzycznych
im. F. Chopina w Warszawie

Historia Sekcji Fortepianu sięga początków pierwszych lat XX wieku. Po dwudziestu latach istnienia Szkoły Muzycznej utworzonej w 1883 roku przy kierowanym przez Stanisława Moniuszkę Warszawskim Towarzystwie Muzycznym, ówczesny dyrektor Bolesław Domaniewski przeprowadził zmiany w strukturze placówki. Dzięki nim w 1903 roku klasa fortepianu, podobnie jak klasa skrzypiec, uzupełniła istniejący zestaw kierunków kształcenia.

Podobnie jak w innych dyscyplinach muzycznych, tak i w zakresie fortepianu, szkoła dawała Patent Zawodowego Muzyka. Dyplom ten honorowany był nie tylko w Królestwie Polskim, ale też w Cesarstwie Rosyjskim. Już w pierwszym dziesięcioleciu XX wieku, wraz z otrzymaniem przez liczącą około 300 uczniów Szkołę pomieszczeń w gmachu Filharmonii Warszawskiej, zajęcia w klasach fortepianu, podobnie jak w zakresie innych dyscyplin, prowadzono na trzech kursach: niższym, średnim i wyższym.

Po 1919 roku, kiedy w uznaniu zasług Szkoła otrzymała nazwę i uprawnienia „Wyższej Szkoły Muzycznej imienia Fryderyka Chopina”, nastąpił jej rozkwit, który w wielkim stopniu związany był właśnie z klasami fortepianu prowadzonymi przez wybitne indywidualności pedagogiczne: Aleksandra Michałowskiego, Bolesława Domaniewskiego, Marię Wąsowską-Badowską, Felicjana Szopskiego, Marian Dąbrowskiego, Józefa Śmidowicza i Jerzego Żurawlewa. To właśnie z inicjatywy Jerzego Żurawlewa Szkoła zapoczątkowała Międzynarodowe Konkursy Pianistyczne im. Fryderyka Chopina, z których pierwszy, pierwotnie zaplanowany na 15 października 1926 roku, ostatecznie rozpoczął się w południe 23 stycznia 1927 i pod auspicjami Szkoły odbył się w Filharmonii Warszawskiej.

Wojna i okupacja nie przerwały działalności Szkoły. Naukę kontynuowano mimo częściowego zniszczenia gmachu Filharmonii, w którym Szkoła mieściła się od 1909 roku. Po likwidacji Szkoły przez władze okupacyjne pod koniec 1942 roku działalność klas fortepianu – jak i kilku innych kierunków – prowadzono w warunkach konspiracyjnych aż do Powstania Warszawskiego. Już we wrześniu 1944 roku wznowiono zajęcia, w tym głównie lekcje fortepianu, w lokalach mieszczących się w mniej zniszczonej części Warszawy, na Pradze, przy ul. Wileńskiej 15 oraz Inżynierskiej 10.

Po powojennej reorganizacji szkoły, której dyrektorem w 1945 roku został ponownie Adam Wieniawski, w 1950 roku Szkoła została upaństwowiona i otrzymała nazwę Średniej Szkoły Muzycznej im. Fryderyka Chopina. W jej ramach powstała złożona z kilku klas Sekcja Fortepianu, w której przedwojenne tradycje kontynuowali starzy doświadczeni pedagodzy, a wśród nich Jerzy Żurawlew, Józef Śmidowicz i Paweł Lewiecki. W kolejnych latach następował rozwój Sekcji Fortepianu, która ze względu na wymogi nowo zorganizowanego szkolnictwa muzycznego musiała edukować nie tylko pianistów, ale też dbać o nauczenie podstaw gry na fortepianie uczniów innych dyscyplin. Stąd też następował stopniowy podział Sekcji na dział fortepianu głównego oraz dział fortepianu dodatkowego, obowiązującego uczniów wszystkich kierunków muzycznych. Doborowy zespół nauczycieli fortepianu głównego w latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych stanowili między innymi Gabriela Stępniowa, Anna Żurawlew, Janusz Dokowski, Aleksandra Sawicka, Felicja Ciborowska, Jan Wobożil, Halina Dzierżanowska, Barbara Ostrowska, Krystyna Pasierbska, Andrzej Salamon, Danuta Dworakowska, Teresa Manasterska, Maria Palmowska-Guz, Julia Podgórzec, Barbara Rakowska, Gabriela Weiss, Jaśmina Strzelecka, Wojciech Borkowski i Małgorzata Rawska.

Po 1980 roku, na skutek rozwoju Szkoły kolejne dwie dekady przyniosły zmiany strukturalne w Sekcji Fortepianu. Zmiany organizacyjne były wynikiem koniecznej specjalizacji w dziedzinach fortepianu głównego i obowiązującego.
W tym okresie Sekcja wzbogaciła się o nowych pedagogów fortepianu głównego, a wśród nich o Pawła Skrzypka, Krzysztofa Rynkiewicza, Joannę Kurpiowską i Katarzynę Józefowicz. W tym też czasie wykrystalizował się podział na dwie sekcje: Sekcję Fortepianu Głównego oraz Sekcję Fortepianu Dodatkowego. Nauczycielami tej drugiej stał się kilkuosobowy zespół doświadczonych i wyspecjalizowanych pedagogów.

W 1992 roku nastąpiła reorganizacja kształcenia pianistycznego w Szkole. Powstały dwie Sekcje Fortepianu i każdej z nich, obok fortepianu głównego podporządkowano odrębny dział kształcenia. „Pierwsza Sekcja Fortepianu” kierowana przez Gabrielę Weiss, obok fortepianu głównego obejmowała również fortepian dla Wydziału Rytmiki, fortepian dla Sekcji Śpiewu Solowego, fortepian dla części Wydziału Instrumentalnego oraz klawesyn (pierwszą klasę klawesynu poprowadziła Urszuli Bartkiewicz). Wykładowcami Sekcji w dziedzinie fortepianu głównego byli obok Gabrieli Weiss: Jaśmina Strzelecka, Krzysztof Rynkiewicz, Katarzyna Józefowicz, nieco później Joanna Maklakiewicz, oraz przez pewien okres – Janusz Olejniczak i Jerzy Sterczyński. „Druga Sekcja Fortepianu” kierowana przez Pawła Skrzypka, obok fortepianu głównego odpowiadała również za fortepian dla Sekcji Piosenki, fortepian dla pianistów jazzowych z Wydziału Jazzu oraz fortepian dla pozostałej części Wydziału Instrumentalnego. Wykładowcami Sekcji w dziedzinie fortepianu głównego byli obok Pawła Skrzypka: Małgorzata Rawska i Joanna Kurpiowska oraz później także Emilian Madey i Zofia Antes.

Kolejne zmiany strukturalne nastąpiły we wrześniu 2004 roku. Utrzymano podział na dwie sekcje fortepianu, jednakże zasadniczo zmieniono zasady tego podziału. Powrócono do jednolitej, niepodzielonej Sekcji Fortepianu Głównego, której kierownictwo objęła Joanna Maklakiewicz, oraz do Sekcji Fortepianu Obowiązującego zajmującej się pod kierunkiem Krzysztofa Lipskiego „pianistyczną obsługą” wszystkich innych dyscyplin. Wyjątkami z owych innych dyscyplin, podporządkowanymi organizacyjnie Sekcji Fortepianu Głównego, zostali w zakresie klasycznego kształcenia pianistycznego uczniowie Wydziału Rytmiki („Fortepian dla Rytmiki”), klawesyniści i organiści z Sekcji Klawesynu, Organów i Muzyki Dawnej („Fortepian dla KOMD”) oraz uczniowie fortepianu jazzowego z Wydziału Jazzu („Fortepian Klasyczny dla Pianistów Jazzowych”). Pozostałe dyscypliny fortepianu obowiązującego organizacyjnie podporządkowane zostały Sekcji Fortepianu Obowiązującego (z wyjątkiem fortepianu obowiązującego dla innych niż pianiści uczniów Wydziału Jazzu, który ze względu na swą specyfikę pozostał w ramach kompetencji nauczycieli-pianistów jazzowych w ramach Wydziału Jazzu).

W sierpniu 2004 roku z pracy w szkole zrezygnowały Gabriela Weiss i Katarzyna Józefowicz, a rok później również Krzysztof Rynkiewicz. Nowymi wykładowcami fortepianu głównego obok Pawła Skrzypka, Joanny Kurpiowskiej, Małgorzaty Rawskiej, Zofii Antes i Emiliana Madeya zostali Katarzyna Sokołowska, Mariusz Tytman, Marta Jarczewska, Przemysław Lechowski, Taras Wasko, Magdalena Hirsz i Anna Natanek, a później również Tomasz Lupa, Aleksandra Jagła i Katsiaryna Hushta. Z czasem Małgorzata Rawska, Emilan Madey i Taras Wasko wyspecjalizowali się w fortepianie dla rytmiki i fortepianie dla KOMD, a Magdalena Hirsz w fortepianie klasycznym dla pianistów jazzowych. W 2009 roku Mariusz Tytman, obarczony wieloma obowiązkami dydaktycznymi w szkole muzycznej w rodzinnym Płocku, zrezygnował z pracy „na Bednarskiej”; w 2012 roku z powodu wyjazdu za granicę ze Szkoły odeszła też Magdalena Hirsz. W 2013 roku z kierownictwa sekcji zrezygnowała Joanna Maklakiewicz i od września 2013 roku funkcję kierownika sekcji objęła Marta Jarczewska.

• Paweł Arendt
• Barbara Brzezińska
• Maria Erdman
• Adam Goździewski
• Katsiaryna Hushta
• Aleksandra Jagła
• Marta Jarczewska
• Przemysław Lechowski
• Tomasz Lupa
• Emilian Madey
• Grzegorz Mania
• Piotr Rachoń
• Małgorzata Sarbak
• Katarzyna Sokołowska
• Mariusz Tytman
• Danuta Wasko
• Sławek A. Wróblewski

 

---

 

Halina Dzierżanowska, Gabriela Stępniowa, Anna Żurawlew, Paweł Lewicki, Felicja Ciborowska, Jan Wobożil, Barbara Ostrowska, Jaśmina Strzelecka, Danuta Dworakowska, Teresa Manasterska, Krystyna Pasierbska, Andrzej Salamon, Barbara Rakowska, Janusz Dokowski, Aleksandra Sawicka, Janusz Olejniczak, Paweł Skrzypek, Gabriela Weiss, Jerzy Sterczyński, Wojciech Borkowski, Małgorzata Rawska, Joanna Kurpiowska, Zofia Antes, Katarzyna Józefowicz, Irena Podobas, Krzysztof Rynkiewicz, Emilian Madey, Magdalena Hirsz, Taras Wasko, Mariusz Tytman, Katarzyna Sokołowska, Joanna Maklakiewicz, Przemysław Lechowski, Tomasz Lupa, Anna Natanek, Aleksandra Jagła, Katsiaryna Hushta, Paweł Arendt.

Tatiana Nikołajewa
Paweł Giliłow
Dang Thai Sohn
Regina Smendzianka
Ryszard Bakst
Graham Scott

Paweł Skrzypek – prof. UMFC, prof. UWM
Leszek Kot – prof. UMFC
Sławek A. Wróblewski – dyrygent, prof. UMFC
Liliana Stawarz – klawesynistka, prof. UMFC
Maksymilian Bylicki – pierwszy dyrektor CEA
Alicja Gronau – dr hab.UMFC
Agnieszka Przemyk – dr UMFC, pedagog ZPSM nr 4
Tomasz Lupa – dr UMFC
Marta Jarczewska – kierownik sekcji
Marcin Masecki – pianista jazzowy
Robert Kamyk – redaktor, były szef TVP Kultura
Bartłomiej Kominek – pedagog AM w Krakowie
Aleksandra Gryka – kompozytorka
Katarzyna Mościcka – pedagog ZPSM Nr 4
Iwona Kamińska – wykładowca uczelni w USA
Jacek Mysiński – wykładowca uczelni w USA
Anna Śliwa – właścicielka szkoły w Londynie
Robert Skiera – pedagog UMFC
Joanna Świtlik – pedagog ZPSM nr 4 i UMFC
Beata Pośpiech – pedagog ZPSM nr 1
Bogusław Kaczyński – redaktor, znawca opery
Jadwiga Rappe – śpiewaczka

Bartłomiej Kominek, Katarzyna Mościcka, Maciej Majchrzak, Michał Sobkowiak, Olaf Lachowicz, Radosław Szumiłło, Justyna Witkowska, Marta Jarczewska, Agnieszka Przemyk, Krzysztof Pieszak, Graciella Kowalczyk, Maria Suwała.