Centrum Edukacji Artystycznej

Rektor Akademii Muzycznej im. Grażyny i Kiejstuta Bacewiczów w Łodzi, profesor sztuki w dyscyplinie sztuki muzyczne. Zawodowo związana także z Państwową Wyższą Szkołą Filmową, Telewizyjną i Teatralną im. Leona Schillera w Łodzi.

Jej twórczość artystyczna koncentruje się wokół kompozycji przestrzenno-ruchowych, w tym interpretacji ruchowych oraz choreografii autonomicznych, koncepcji ruchu i założeń do improwizacji ruchowych, a także improwizacji fortepianowej, kompozycji i opracowań muzycznych. Ma w dorobku kilkadziesiąt autorskich prac z zakresu choreografii i interpretacji ruchowych, ruchu scenicznego, a także autorskie i współautorskie scenariusze projektów artystycznych. Oprócz prac twórczych do ważnych dokonań należy zaliczyć opracowane scenicznie zadania muzyczno-ruchowe z zakresu metody Emila Jaques-Dalcroze’a, wielokrotnie ilustrowane autorską improwizacją fortepianową. Prace artystyczne prezentowane były w ramach spektakli teatralnych i koncertów, a także konferencji, seminariów i kursów. Tworzy choreografie i kompozycje przestrzenno-ruchowe do muzyki zróżnicowanej stylistycznie i formalnie - od baroku po muzykę nową.

Elżbieta Aleksandrowicz prowadzi kursy i warsztaty z zakresu metody Dalcroze’a oraz tańca. Najczęściej podejmuje zagadnienia rytmiki, improwizacji ruchowej, improwizacji fortepianowej, zasad ruchu scenicznego oraz kompozycji przestrzenno-ruchowych, a także rytmikoterapii.

W latach 2006-2007 opracowała pierwszy w Polsce program kształcenia dla specjalności Choreografia i techniki tańca (studia niestacjonarne pierwszego stopnia), które w rozbudowanej formie funkcjonują w Akademii Muzycznej im. Grażyny i Kiejstuta Bacewiczów w Łodzi do dziś. W marcu 2023 r. na III Kongresie Tańca w Katowicach reprezentowała wyższe uczelnie artystyczne, w których realizowane są programy studiów w zakresie tańca; uczestniczyła  również w panelu dotyczącym edukacji tancerzy w Polsce.

Uczestniczyła w licznych międzynarodowych konferencjach specjalistycznych (Europäischer Rhythmik-Kongress Trossingen 2006, 34ème Congrès International de la Rythmique Dalcroze 2007 w Genewie, International Conference of Dalcroze Studies w Coventry i Quebec City) oraz w dorocznych kongresach Association Européenne des Conservatoires, Académies de Musique et Musikhochschulen.

Doktor nauk społecznych w dziedzinie pedagogika, pracuje jako adiunkt w Akademii Muzycznej im. I. J. Paderewskiego w Poznaniu. Realizuje innowacyjne projekty edukacyjno-artystyczne dla dzieci i młodzieży (warsztaty i spektakle muzyczne) oraz bada wpływ aktywności muzycznej na umiejętności geometryczne. Przez dziesięć lat pracowała w szkole podstawowej, obecnie prowadzi lekcje muzyki, chór i zespół instrumentalny w II Liceum Ogólnokształcącym im. Generałowej Zamoyskiej i Heleny Modrzejewskiej w Poznaniu.

Absolwent Państwowego Liceum Sztuk Plastycznych im. Cypriana Kamila Norwida w Lublinie. Studia z Historii Sztuki na Wydziale Humanistycznym Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego w latach 1981-1986. Od 1986 r. nauczyciel historii sztuki w Państwowym Liceum Sztuk Plastycznych im. Cypriana Kamila Norwida w Lublinie. Od 2007 r. wicedyrektor, a od 2012 r. dyrektor szkoły. Wieloletni egzaminator historii sztuki OKE w Krakowie. Współpracuje z kwartalnikiem „Szkoła Artystyczna”. Odznaczony  Medalem KEN w 2010 r., nagrodzony Nagrodą MKiDN w 2021 r. 

Członek zarządu Fundacji Szkoła bez ocen. Trenerka Instytutu Zwinnej edukacji realizująca z zespołem projekt przeprowadzania szkół przez proces zmiany w odchodzeniu od stawiania stopni. Propagatorka wdrażania zwinnych metodyk w zarządzaniu szkołą i pracy zespołowej nauczycieli. Trener biznesu, trener wspomagania, coach indywidualny, zespołowy i grupowy, nauczyciel, dyrektor.
 

Edukatorka kulturowa, menadżerka kultury i ekspertka ds. rozwoju społeczności. Pomaga instytucjom i firmom budować programy nastawione na rozwój ludzi poprzez kulturę. Prowadzi warsztaty szkoleniowe skierowane do kadr kultury z zakresu projektowania oferty kulturalnej i włączanie do działań nowych grup. Współtwórczyni Fundacja A Sztuka? działającej na rzecz współpracy środowiska edukacji, sztuk wizualnych, biznesu i administracji publicznej, aby wspólnie działać na rzecz większej obecności sztuki w codziennym życiu. Członkini zespołu badawczego w Małopolskim Instytucie Kultury, który opracował strategię programu Edukacji Kulturowej dla miasta Krakowa.

Absolwentka Państwowego Liceum Sztuk Plastycznych w Kielcach i historii sztuki na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Od 2003 r. pełni funkcję dyrektora kieleckiego Plastyka. Uczy tkaniny artystycznej i historii sztuki. Jest inicjatorką i autorką projektów współpracy międzynarodowej ze szkołami artystycznymi w Ostrawie, Pradze, Stambule, Erywaniu, Sewilli i Granadzie. Dzięki jej inicjatywnie uczniowie i nauczyciele przeprowadzili renowację ponad stu nagrobków wybitnych Polaków na zagranicznych cmentarzach: w Montmorency pod Paryżem, na Cmentarzu Bernardyńskim w Wilnie oraz na cmentarzach w Polonezköy (Adampol) i Feriköy w Stambule. Współtworzyła podstawy programowe przedmiotów artystycznych na zlecenie Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Uprawia twórczość artystyczną w zakresie tkaniny artystycznej.

Certyfikowany trener umiejętności społecznych, animator kultury, koordynator licznych projektów kulturalnych w tym badawczych i etnograficznych. Zawodowo związany z działem rozwojowo-badawczym Obserwatorium Kultury przy Instytucie im. Wojciecha Korfantego. Współprowadzący program Bardzo Młoda Kultura w woj. śląskim od 2016 roku. Zaangażowany w programie BLISKO, ze szczególnym uwzględnieniem uwalniania potencjału młodzieży. Badacz, a aktualnie (od 2021 r.) animator w programie „Dom Kultury+ Inicjatywy lokalne”. Współautor scenariuszy lekcji edukacji regionalnej na różnych poziomach kształcenia. Członek Zespołu Sterującego w programie Narodowego Centrum Kultury „Kultura – Interwencje”. 

Animatorka kultury, prezes Fundacji Muzyka jest dla wszystkich. Absolwentka Wydziału Instrumentalnego (klawesyn) i Wychowania Muzycznego Akademii Muzycznej w Warszawie (UMFC). Specjalizuje się w realizacji basso continuo w operze barokowej i klasycznej. Jako klawesynistka i pianistka związana była przez 36 lat  Warszawską Operą Kameralną, gdzie zagrała wszystkie dzieła sceniczne W.A. Mozarta w ramach Festiwali Mozartowskich, wszystkie opery C. Monteverdiego, wiele oper G. Rossiniego. Aktualnie współpracuje z kilkoma teatrami operowymi. 

Działalność edukacyjną realizuje wraz  z zespołem Fundacji Muzyka jest dla wszystkich w ramach takich projektów jak m.in.: Smykofonia, Smykowizje, Śpiewaj mi mamo, Akcja Labirynt, STAYnia, #muzykabo, Festiwal Strefa ciszy w Łazienkach Królewskich, a także projekty badawcze (  Muzykowanie w Polsce. Badanie podstawowych form muzycznej aktywności Polaków, 2014) i publikacje(m. in Standardy edukcji muzycznej 2013, Edukacja muzyczne w Polsce 2012). Jest współautorką pilotażowego projektu Polskiej Rady Muzycznej „Grajmy w szkole”. Przez kilka kadencji członkini Zarządu Polskiej Rady Muzycznej i jej Zespołu Ekspertów ds. edukacji muzycznej. Jest laureatką Nagrody TVP Kultura "Gwarancje kultury 2013", Nagrody edukacyjnej Związku Kompozytorów Polskich, „Fryderyka” („Ładnienie” P. Mykietyna) i Srebrnej Glorii Artis Zasłużony Kulturze.

Ważne dla niej idee i zadania to rozwój amatorskiego muzykowania i  badań nad edukacją muzyczną, środowiskowa i publiczna dyskusja o całości systemu edukacji muzycznej w oświacie i w szkolnictwie artystycznym. 

Doktora socjologii (Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu) z przeszłością artystyczną (edukacja artystyczna / rzeźba – Uniwersytet Artystyczny im. Magdaleny Abakanowicz w Poznaniu) i humanistyczną (media interaktywne – UAM). Pracuje jako badaczka, facylitatorka i edukatorka. Od prawie dekady współpracuje z podmiotami z obszaru kultury, edukacji i biznesu w zakresie badań służących rozwijaniu innowacji oraz relacji z grupami odbiorczymi. W pracy badawczej wykorzystuje zarówno metody ilościowe, jak i jakościowe. Realizuje badania, które pozwalają zrozumieć szeroką perspektywę (systemową, społeczno-kulturową, rynkową), a także poznać jednostkowe doświadczenia i potrzeby osób użytkujących. W latach 2010-2020 tworzyła i realizowała także programy oraz działania edukacyjne na zlecenie poznańskich instytucji kultury. Wykorzystuje doświadczenie artystyczne i edukacyjne do tego, by w pracy badawczej budować porozumienie z różnorodnymi grupami społecznymi. Specjalizuje się w prowadzeniu badań z udziałem dzieci, młodzieży oraz osób ze szczególnymi potrzebami. Naukowo zajmuje się problematyką interdyscyplinarności, socjologii sztuki oraz nauki, a także innowacyjnymi metodami badawczymi.

Kompozytor, nauczyciel dyplomowany, miłośnik zagadnień dotyczących wyobraźni muzycznej, kreatywności i motywacji oraz… Islandii. Zwiedzając świat poszukuje inspiracji do skutecznego uczenia, a także rozumienia i akceptacji człowieka, muzyki, otaczającej rzeczywistości. Jego szczególną pasją jest kształcenie słuchu - jest pomysłodawcą Festiwalu mYear, a obok utworów solowych, kameralnych, symfonicznych autorem… gier edukacyjnych i propagatorem odpowiedzialnego,  efektywnego e-learningu. O muzyce zwykł mówić, że „być może po części z powodu nazwiska… nie uznaje muzyki bez emocji”.

Jako akordeonista i/lub kompozytor współpracował z wieloma orkiestrami i instytucjami – ze szczególnym uwzględnieniem przestrzeni dla polskiej muzyki nowej: m.in. NOSPR, AUKSO, ONM, Festiwalami: Warszawska Jesień, Musica Polonica Nova, Musica Electronica Nova, filharmoniami i solistami. Od blisko 20 lat prowadzi też aktywną działalność szkoleniową: seminaria, lekcje otwarte, warsztaty dla nauczycieli i uczniów, a na co dzień wykłada w macierzystej uczelni – Akademii Muzycznej im. Karola Lipińskiego we Wrocławiu. Był uczestnikiem programu promocji młodych kompozytorów Europejskiego Centrum Muzyki Krzysztofa Pendereckiego, a osobiście,  wraz z żoną – Agatą Zubel – jest mecenasem programu COMPOSER.PL, tj. artystycznych rezydencji twórczych na Islandii dla młodych polskich kompozytorów.

Profesor nauk społecznych w dyscyplinie nauk o komunikacji i mediach, doktor habilitowany nauk humanistycznych w dyscyplinie językoznawstwo, dyrektor Centrum Badań Komunikacji Publicznej Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie, członek Rady Języka Polskiego, kurator pasma językowego na „Festiwalu Stolica Języka Polskiego” w Szczebrzeszynie, autor, współautor, redaktor i współredaktor ponad 150 publikacji, w tym: „SWOI i OBCY w językowym obrazie świata” (Wydawnictwo UMCS, Lublin 2002), ,,Manipulacja w języku” (Wydawnictwo UMCS, Lublin 2004), „Kreowanie światów w języku mediów” (Wydawnictwo UMCS, Lublin 2007),  „O sztuce publicznego występowania i komunikacji społecznej’’ (Wydawnictwo Wszechnicy Polskiej i EFS, Warszawa 2007), „Język IV RP” (Wydawnictwo UMCS, Lublin 2010), „Słownik polszczyzny politycznej po 1989 roku” (Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2009), „Naturalny porządek rzeczy w języku” (Wydawnictwo KSAP, Warszawa 2020), "Uzasadnienie orzeczenia sądu powszechnego. Język, struktura, metodyka" (Wolters Kluwer Polska, Warszawa 2022).

Komunikolog, pragmalingwista i semantyk kulturowy, badacz współczesnego języka publicznego. Ceniony wykładowca akademicki oraz trener w zakresie teorii komunikacji, komunikacji masowej i interpersonalnej, komunikacji językowej, poprawności i kultury języka, komunikacji w mass mediach, retoryki oraz pragmatyki językowej.

Pełni funkcję adiunkta - nauczyciela akademickiego w grupie pracowników dydaktycznych Uniwersytetu Dolnośląskiego DSW. Ekspertka Instytutu Badań Edukacyjnych. Członkini zespołu ds. badań przy dolnośląskim Biurze Koordynacji WZK. Specjalizuje się w obszarze kształcenia i szkolenia zawodowego. Doktor nauk o zdrowiu, absolwentka Uniwersytetu Wrocławskiego na kierunkach prawo i filozofia ze specjalnością komunikacja społeczna. Entuzjastka uczenia się przez całe życie.

Dyrektor Polskiego Baletu Narodowego i w latach 2011-2020 dyrektor artystyczny baletu Litewskiego Narodowego Teatru Opery i Baletu. Urodził się i kształcił jako tancerz w Gdańsku. Był solistą Polskiego Teatru Tańca Conrada Drzewieckiego, Teatru Wielkiego w Łodzi i Baletu Lyońskiego. W 1985 roku związał się z Holenderskim Baletem Narodowym (Het Nationale Ballet) i rozpoczął tam także pracę choreograficzną. Po zakończeniu kariery scenicznej, w latach 1997-1999 był choreografem Washington Ballet, a potem kontynuował swoją twórczość w Amsterdamie, gdzie w latach 2003-2017 zajmował pozycję choreografa-rezydenta Holenderskiego Baletu Narodowego. Tam powstała większość jego autorskich baletów. Zrealizował ponad 70 różnych choreografii, także z zespołami Australii (The Australian Ballet, West Australian Ballet), Belgii, Czech, Hongkongu, Izraela, Kanady, Litwy, Łotwy, Niemiec, Nowej Zelandii, Polski, Szwecji (Królewski Balet Szwedzki), Turcji, Węgier, Wielkiej Brytanii (Scottish Ballet), Włoch i USA (Washington Ballet i Joffrey Ballet).

W 2009 roku przyjął zaproszenie dyrektora Waldemara Dąbrowskiego, by objąć dyrekcję baletu Teatru Wielkiego - Opery Narodowej, który uzyskał wkrótce autonomię artystyczną i został podniesiony do rangi Polskiego Baletu Narodowego. Pod jego dyrekcją zespół rozpoczął nowy okres dynamicznego rozwoju, wzmacniając swój skład artystyczny oraz wzbogacając repertuar o światowe arcydzieła choreograficzne i nowe prace polskich twórców. Zrealizował na scenie warszawskiej kilka swoich wcześniejszych baletów: Tristana, Kurta Weilla, In Light and Shadow, Moving Rooms, Romea i Julię, Burzę, Bolero i Do Not Go Gentle… a także nowe choreografie: I przejdą deszcze..., Adagio&Scherzo, Casanovę w Warszawie, oryginalną wersję Jeziora łabędziego i Koncert f-moll do muzyki Chopina. 

Laureat nagród choreograficznych Międzynarodowego Konkursu Baletowego w Helsinkach i holenderskiej Fundacji Dansersfonds’79, nagród specjalnych polskiego Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, Związku Artystów Scen Polskich oraz ZAiKS-u. Odznaczony Złotym Medalem „Zasłużony Kulturze – Gloria Artis” (2011), Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2015) i Honorową Złotą Gwiazdą Ministerstwa Kultury Republiki Litewskiej (2016) oraz Krzyżem Oficerskim Orderu „Za Zasługi dla Litwy” (2021). W 2017 roku otrzymał tytuł „Wybitnego Polaka” od Fundacji Polskiego Godła Promocyjnego „Teraz Polska”. W 2019 roku jego balet Dracula zrealizowany w West Australian Ballet otrzymał Performing Arts Western Australian Dance Award za Najlepsze Nowe Dzieło Taneczne.

Doktor sztuk pięknych, artysta plastyk, nauczyciel konsultant, nauczyciel dyplomowany, wykładowca akademicki. Absolwentka Liceum Sztuk Plastycznych w Kielcach. W 1991 r. rozpoczęła studia artystyczne na Wydziale Grafiki Akademii Sztuk Pięknych im. J.Riepina w Sankt–Petersburgu (Rosja). W 1997 r. obroniła z wynikiem bardzo dobrym pracę dyplomową w technice linorytu na temat „Seria ilustracji do wierszy Bolesława Leśmiana”.

Od 2008 r. pracuje w Świętokrzyskim Centrum Doskonalenia Nauczycieli w Kielcach na stanowisku nauczyciela konsultanta przedmiotów: Plastyka, Wiedza o kulturze, Historia sztuki. W 2015 r. w Instytucie Sztuk Pięknych Uniwersytetu Jana Kochanowskiego w Kielcach uzyskała stopień doktora sztuk pięknych.

Praca pedagogiczna Aleksandry Potockiej-Kuc nie koliduje z jej działalnością artystyczną. Uczestniczy w artystycznych konkursach organizowanych przez BWA w Kielcach –  Przedwiośnie (2001, 2002, 2013-2022),  BWA w Ostrowcu Świętokrzyskim – IV,V Jesienny Salon Plastyki (1999, 2000), ZPAP – II Międzynarodowym Konkursie Artystycznym – PEJZAŻ WSPÓŁCZESNY – Częstochowa, 2014. 

Dyrektorka TR Warszawa. Od 1996 roku związana z TR Warszawa, gdzie pracowała jako pedagożka teatru, koordynatorka dostępności, kierowniczka działu edukacji, w którym to teatrze inicjowała szereg projektów z zakresu pedagogiki teatru  oraz działała na rzecz inkluzywności teatru. Od 2023 roku piastuje stanowisko dyrektorki teatru. W latach 2022-2023 kierowniczka Działu Pedagogiki Teatru w Instytucie Teatralnym im. Zbigniewa Raszewskiego w Warszawie. Członkini Stowarzyszenia Pedagogów Teatru. Absolwentka Wydziału Wiedzy o Teatrze Akademii Teatralnej w Warszawie, Podyplomowych Studiów dla Menadżerów Kultury na Wydziale Zarządzania UW, doktorantka w IS PAN, wykładowczyni na Wydziale Wiedzy o Teatrze Akademii Teatralnej w Warszawie. Laureatka nagrody im. Haliny Machulskiej 2021. 

(Fundacja Civis Polonus, Program Równać Szanse) - absolwent Uniwersytetu Warszawskiego; nauczyciel, trener dramy, trener umiejętności społecznych, pracy grupowej i praktyk partycypacyjnych ukierunkowanych na zwiększanie udziału młodzieży w życiu społecznym; członek zespołu inkubatora edukacyjnego EDUtwórnia projektującego strategie edukacyjne pod potrzeby szkół wprowadzających oddolne zmiany w swojej pracy. W pracy z młodzieżą najbardziej ceni ideę uczenia się przez działanie. Jest kluczowym trenerem programu „Równać Szanse”. Od 2021 roku pracuje jako tutor w programie BLISKO Narodowego Centrum Kultury. 

Muzyk, pedagog i animator kultury. Absolwentka Akademii Muzycznej w Krakowie i Uniwersytetu Jagiellońskiego oraz członek zespołu Filharmonii Krakowskiej. Założycielka i dyrektor Szkoły Muzycznej I Stopnia w Konstancinie-Jeziornie. Od ponad dwudziestu lat z pasją poświęca się pracy nauczyciela, kształcąc artystów i odbiorców sztuki, organizując koncerty edukacyjne i międzynarodowe festiwale dla młodych muzyków. Aktywnie uczestniczy w procesie edukacji artystycznej; pełniła funkcję wizytatora regionalnego CEA, realizowała szkolenia dla nauczycieli w ramach CENSA również jako doradca metodyczny. W latach 2007-2013 była członkiem Rady Szkolnictwa Artystycznego przy Ministrze Kultury i Dziedzictwa Narodowego, gdzie pełniła funkcję wiceprzewodniczącej. Była delegatem i panelistką VI Kongresu Kultury Polskiej. Przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w roku 2012 została odznaczona medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.

Dyrektor Departamentu Kształcenia Ogólnego w Ministerstwie Edukacji Narodowej 

Magister sztuki i nauczyciel dyplomowany. Absolwent AM im. F. Chopina w Warszawie, KUL oraz UW. Od 23 lat związany ze szkolnictwem muzycznym jako nauczyciel przedmiotów ogólnomuzycznych, wykładowca i współautor podstaw programowych. Obecnie jest dyrektorem ZPSM nr 4 im. K. Szymanowskiego w Warszawie, wykładowcą UMFC oraz ekspertem Fundacji Rozwoju Systemów Edukacji. Wcześniej pracował m.in. jak wykładowca KUL, wicedyrektor i edukator Centrum Edukacji Nauczycieli Szkół Artystycznych oraz urzędnik w MKiDN (Departament Szkolnictwa Artystycznego) i MEN (Departament Współpracy Międzynarodowej).

Urodził się w Tarnowskich Górach. Jako uczeń Szkoły Baletowej im. Ludomira Różyckiego w Bytomiu zdobył pierwsze nagrody dwóch kolejnych Ogólnopolskich Konkursów Tańca w Gdańsku oraz Konkursu Tańca „Città di Rieti” we Włoszech. Był też finalistą Międzynarodowego Konkursu dla Młodych Tancerzy „Prix de Lausanne”, otrzymując w nagrodę stypendium do Royal Ballet School w Londynie, gdzie kontynuował i zakończył szkolenie zawodowe. 

Bezpośrednio po tym, w 2008 roku związał się z Royal Ballet, gdzie cztery lata później został solistą. Na londyńskiej scenie zatańczył m.in. Księcia w Dziadku do orzechów Petera Wrighta i Jamesa w La Sylphide Bournonville’a oraz partie solowe w baletach Balanchine’a, Dawsona, McGregora, Ratmansky’ego, Tetleya i Wheeldona. Zdobył też III Nagrodę Międzynarodowego Konkursu Tańca w Pekinie (2011). Uczestniczył również w występach zagranicznych londyńskiego zespołu. Od 2014 roku był pierwszym solistą baletu Rumuńskiej Opery Narodowej, gdzie objął czołowe role męskie w tamtejszych realizacjach baletów: Bajadera, Korsarz, Jezioro łabędzie, Don Kichot, Giselle i Kopciuszek, ale także w Córce źle strzeżonej, Małgorzacie i Armandzie oraz w Śnie Fredericka Ashtona i w Manon Kennetha MacMillana. 

W 2016 roku powrócił do kraju jako pierwszy solista Polskiego Baletu Narodowego. Występował na naszej scenie w głównych rolach męskich baletów: Bajadera, Don Kichot, Korsarz, Dziadek do orzechów, Jezioro łabędzie, Chopiniana, Dama kameliowa Neumeiera i Mayerling MacMillana. Tańczył też partie solowe w Poskromieniu złośnicy Johna Cranko, Chromie McGregora oraz w baletach Krzysztofa Pastora: Burza, Romeo i Julia, Casanova w Warszawie, Dracula, I przejdą deszcze..., Adagio&Scherzo, Moving Rooms i Bolero. Uczestniczył w międzynarodowych galach baletowych w Irlandii, Litwie, Łotwie, Hiszpanii Norwegii i we Włoszech, w Japonii i Korei Południowej oraz w Stanach Zjednoczonych. W 2018 roku otrzymał Teatralną Nagrodę Muzyczną im. Jana Kiepury jako najlepszy tancerz klasyczny w Polsce. W 2019 roku został pierwszym tancerzem PBN.

Po kilku dotkliwych kontuzjach Dawid Trzensimiech postanowił niestety przedwcześnie pożegnać się ze sceną. Otrzymał jednak od dyrektora Krzysztofa Pastora propozycję kontynuowania swojej więzi z Polskim Baletem Narodowym jako opiekun pedagogiczny nowo powołanej u nas grupy PBN Junior. Obecnie prowadzi lekcje, indywidualne zajęcia doszkalające w technice tańca klasycznego oraz próby repertuarowe juniorów, a także współtworzy program artystyczny grupy.

Choreograf, pedagog, filozof. Absolwent łódzkiej Szkoły Baletowej im. Feliksa Parnela. Jako tancerz(solista baletu) związany był z Teatrem Wielkim w Łodzi, Teatrem Wielkim -Operą Narodową w Warszawie oraz Norweskim Baletem Narodowym w Oslo. 

Jako choreograf tworzył spektakle między innymi dla Opery Nova w Bydgoszczy, Teatru Wielkiego w Łodzi oraz Opery na Zamku w Szczecinie. W latach 2012-2019 kierownik zespołu baletu Opery na Zamku w Szczecinie.  Od stycznia 2022 roku do września 2023 pełnił funkcję zastępcy dyrektora Narodowego Instytutu Muzyki i Tańca odpowiedzialnego za Departament Tańca.

Nagrodzony brązowym medalem „Gloria Artis”.

Doktor nauk humanistycznych z zakresu socjologii. Kierowniczka Zespołu Badań Nauczycieli i Dydaktyki w Instytucie Badań Edukacyjnych. Wieloletnia wykładowczyni akademicka, autorka i współautorka licznych badań naukowych i publikacji z zakresu socjologii edukacji, zwłaszcza dotyczących warunków pracy nauczycieli, systemu nauki i szkolnictwa wyższego, studiów doktoranckich, przebiegu karier naukowych, mobilności międzynarodowej studentów i naukowców. Prelegentka na licznych seminariach i konferencjach naukowych poświęconych edukacji.

Doktora socjologii (Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu); od 15 lat realizuje badania jakościowe i ilościowe na zlecenia instytucji kultury, samorządów, organizacji pozarządowych czy firm. Poza badaniami jej doświadczenie współpracy z podmiotami kultury obejmuje także m.in. koordynację Poznańskiego Programu Edukacji Kulturowej (w latach 2019-2021) czy prowadzenie procesu aktualizacji Poznańskiego Programu dla Kultury na lata 2024-2028. Jest autorką szkoleń i warsztatów na temat partycypacyjnego uczestnictwa w kulturze i realizowania badań w tym obszarze. Prowadzi badania także w zakresie dostępności produktów i usług w ofercie podmiotów edukacji, kultury i firm (konsultantka w programie Dostępny Design). Poprzez dostarczanie szczegółowej wiedzy, a także za pomocą facylitacji (warsztaty, spotkania) wspiera firmy, podmioty i instytucje w rozwijaniu innowacji i poprawianiu doświadczeń osób użytkujących. Naukowo zajmuje się tematyką emocji (doktorat na temat wstydu) i ich znaczenia w codziennym funkcjonowaniu większych grup.

Jest absolwentką Akademii Muzycznej im. I. J. Paderewskiego w Poznaniu i Podyplomowych Studiów Chórmistrzostwa w Akademii Muzycznej im. F. Nowowiejskiego w Bydgoszczy. W 2019 r. uzyskała stopień doktora sztuki w dziedzinie sztuk muzycznych w dyscyplinie artystycznej - dyrygentura.

Obecnie jest dyrektorem Ogniska Artystycznego oraz prezesem Goślińskiego Towarzystwa Muzycznego w Murowanej Goślinie.

W dorobku artystycznym posiada wiele polskich i międzynarodowych nagród otrzymanych głównie z Chórem Dziewczęcym Canzona z Murowanej Gośliny. Jest laureatką nagrody Powiatu Poznańskiego za osiągnięcia w dziedzinie twórczości artystycznej, upowszechniania i ochrony kultury, otrzymała tytuł Osobowości życia kulturalnego Miasta i Gminy Murowana Goślina za wybitne osiągnięcia, a także indywidualne nagrody dyrygenckie otrzymane podczas konkursów ogólnopolskich.

Współpracuje z Orkiestrą Wojskową w Bydgoszczy realizując wspólnie wiele projektów. Jako prelegent bierze udział w ogólnopolskich konferencjach naukowych poświęconych chóralistyce. Prowadzi również warsztaty dla dyrygentów i zespołów m.in. w ramach projektu Śpiewającej Polski. Jest autorem wstępu do publikacji PWM „Dwa utwory na chór dziecięcy” Pawła Łukaszewskiego.

Od 25 lat działa w Młodzieżowym Ruchu Miłośników Muzyki Pro Sinfoniki działającej pod skrzydłami Filharmonii Poznańskiej.

Współorganizuje Międzynarodowy Festiwal Chóralny im. księdza Edmunda Szymańskiego w Murowanej Goślinie.

Absolwentka Historii Sztuki KUL oraz Muzealniczych Studiów Podyplomowych Uniwersytetu Jagiellońskiego, edukatorka, animatorka społeczna, od 2005 r. nauczycielka dyplomowana w Państwowym Liceum Sztuk Plastycznych im. C. K. Norwida w Lublinie oraz od 2016 r. akademicka w WSPiA w Lublinie, Wydział Architektury i Projektowania Wnętrz. 

Od 2008 r. w zarządzie Lubelskiego Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych. Należy do Forum Kultury Przestrzeni, Rady Kultury Przestrzeni, Forum Kobiet Lublina oraz Rady Przemysłów Kreatywnych. Jest także przewodniczącą Zespołu ds. Wznoszenia Pomników w UM Lublin.

Była pomysłodawczynią i współautorką „Handlowych świąt ulic”. Jako animatorka społeczna pracowała w ramach „Podwórka na temat. Czarujemy Dzielnicę Dziesiątą” z lokalną społecznością. W latach 2017-2021 współrealizowała projekt UM Lublin „Kreatywne Przemiany”, związany z metamorfozą lokali usługowych przy ul. Lubartowskiej, co wpłynęło na ożywienie gospodarcze i poprawę wizerunku tej ulicy. W ramach projektów metamorfozę przeszło dziewięć lokali przedsiębiorców. W latach 2014-2018 prowadziła Małą Akademię Designu. 

Kuratorowała liczne wystawy: Martwy Sezon Justyny Gryglewicz (Galeria Rybna 4), „Hikikomori” Jakuba Woynarowskiego, Wojciecha Gilewicza, (Warsztaty Kultury) w 2009 r., i współkuratorowała: Ars loci-obraz aktualny” (Warsztaty Kultury 2012),  „Macierzyństwo…”, opracowanie i prowadzenie programu edukacyjnego do niego, oraz praca przy katalogu; Foto-Kolekcje, czy kolejna odsłona kolekcji LTZSP (CSK 2013), „(A)symetrie” w Muzeum Lubelskim w Lublinie 2015, Lekcje z kolekcji. Lubelskie kolekcje poza instytucjami (CSK 2016); Wystawa Jana Drosta i Eryki Trzewik Drost w Centrum Spotkania Kultur w ramach Lubelskich Dni modernizmu (CSK 2017); Pokój z lat 60. W ramach Lubelskich Dni Modernizmu (Galeria zamek 2018); „Design lat 60. Ceramika i szkło” (w siedzibie Fundacji Krajobrazy 2018)

Od 2021 r. realizuje projekty z młodzieżą w ramach sztuki zaangażowanej społecznie.