Urodzony 24 sierpnia 1870 r. w Petersburgu, zmarł 10 grudnia 1936 r. w Warszawie, działacz, historyk, dyplomata. Studiował we Lwowie i w Pradze. W latach 1893–1894 był członkiem Ligi Narodowej. Do 1905 r. był redaktorem „Robotnika”, a następnie „Przedświtu”. Od 17 listopada 1918 r. do 16 stycznia 1919 r. pełnił funkcję pierwszego ministra spraw zagranicznych Polski niepodległej, a od lutego 1920 r. był mężem zaufania i pełnomocnikiem Naczelnika Państwa ds. Bałtyckich. Bliski współpracownik Józefa Piłsudskiego. W 1920 r. objął kierownictwo misji dyplomatycznej w Estonii. Był członkiem delegacji pokojowej w Rydze i przewodniczącym polsko-radzieckiej komisji granicznej. Autor wielu prac o problematyce narodowościowej, historycznej i o charakterze wspomnieniowym.