To już szósty polski wpis, który znalazł się na tej prestiżowej Liście, stworzonej na podstawie Konwencji UNESCO w sprawie ochrony niematerialnego dziedzictwa kulturowego z 2003 roku. Zestawienie to prowadzone jest w celu zwiększenia świadomości znaczenia dziedzictwa niematerialnego, a także promowania dialogu respektującego różnorodność kulturową.

Do niematerialnego dziedzictwa zaliczane są m.in. tradycje i przekazy ustne; sztuki widowiskowe i tradycje muzyczne; zwyczaje, obyczaje i obchody świąteczne; wiedza o przyrodzie i wszechświecie, a także umiejętności związane z tradycyjnym rzemiosłem. Zjawiska są odtwarzane i przekazywane z pokolenia na pokolenie, zapewniając danej wspólnocie poczucie tożsamości i ciągłości oraz przyczyniając się do poszanowania różnorodności kulturowej i ludzkiej kreatywności.

Polonez to jeden z najstarszych polskich tańców narodowych. Jego historia sięga czasów starosłowiańskich. Znany był wśród wszystkich warstw społecznych naszego kraju. Uświetniał zarówno bale na dworach królewskich, jak i wiejskie wesela, stając się symbolem naszej narodowej i kulturowej tożsamości. Był popularny również w innych krajach Europy. Inspirował twórczość wielu kompozytorów, w tym Fryderyka Chopina, Jana Sebastiana Bacha, czy Jerzego Fryderyka Händla. Obecnie jest najczęściej uczonym w szkołach tańcem i otwiera wiele uroczystości, w tym popularne bale studniówkowe.  

Koordynacją procesu zajmowało się Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz Narodowy Instytut Dziedzictwa. Polskiej delegacji na 18. sesję Komitetu przewodniczy Stały Przedstawiciel RP przy UNESCO Pan Mariusz Lewicki.