Polska Polityka Polarna
Przez politykę polarną rozumie się działania państwa wobec obszarów wokół biegunów północnego oraz południowego. Polska Polityka Polarna to ta część polskiej polityki, która ma za zadanie zabezpieczenie kluczowych interesów oraz strategicznych potrzeb Polski związanych z regionami Arktyki i Antarktyki. Zadanie to odnosi się tak do aktywności w ramach realizacji polityki zagranicznej sensu largo, jak i działań o charakterze wewnątrzkrajowym. Posiadane doświadczenia oraz świadomość prawdopodobnych wyzwań i zagrożeń w przyszłości wymagają czytelnego określenia celów i precyzyjnego nakreślenia stanowiska Polski w dynamicznie rozwijającej się problematyce polarnej.
Polska obecność w regionach polarnych ma charakter multidyscyplinarny. Obejmuje zarówno aktywność naukowo-badawczą, działania i inicjatywy w wymiarze polityki międzynarodowej i dyplomacji (w wymiarze dwustronnym i wielostronnym), pewną aktywność w wymiarze gospodarczym oraz działania np. dotyczące projektów z zakresu bezpieczeństwa międzynarodowego.
W obliczu nowych wyzwań i możliwości należy te różnorodne formy zaangażowania w Arktyce i Antarktyce nie tylko utrzymywać, ale też rozwijać i wspierać w ramach spójnego i kompleksowego podejścia.
Dnia 11 września 2020 r. Rada Ministrów przyjęła uchwałę w sprawie zatwierdzenia dokumentu rządowego pt.: „Od ekspedycji z przeszłości ku wyzwaniom przyszłości. Polska Polityka Polarna”
„Od ekspedycji z przeszłości ku wyzwaniom przyszłości. Polska Polityka Polarna” to pierwszy, kompleksowy dokument odnoszący się do aktywności Polski w Arktyce i Antarktyce. Opracowanie to, będzie skutecznym narzędziem do prowadzenia oraz promowania polskiej polityki zagranicznej w odniesieniu do obszarów polarnych oraz formalnym potwierdzeniem, że Polska jest i planuje pozostać stabilnym i aktywnym partnerem dla Arktyki oraz Antarktyki.
Zespół do spraw Polskiej Polityki Polarnej Państwa
CZŁONKOWIE ZESPOŁU DS. POLITYKI POLARNEJ PAŃSTWA
|
IMIE NAZWISKO/FUNKCJA |
INSTYTUCJA |
|
Henryka Mościcka-Dendys, Przewodnicząca Zespołu |
Podsekretarz Stanu, Ministerstwo Spraw Zagranicznych |
|
Ireneusz Sobota, ekspert |
Kancelaria Prezesa Rady Ministrów |
|
Karol Biedrzycki, radca | Departament Turystyki, Ministerstwo Sportu i Turystyki |
|
Leszek Dybiec, radca | Departament Rybołówstwa, Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi |
|
Sonia Knobloch-Sieradzka, z-ca Dyrektora |
Departament Gospodarki Morskiej, Ministerstwo Infrastruktury |
|
Magdalena Piątkowska, z-ca Dyrektora | Departament Geologii, Ministerstwo Klimatu i Środowiska |
|
Marcin K. Olejnik, Naczelnik | Wydział Analiz, Departament Strategii i Analiz, Ministerstwo Klimatu i Środowiska |
|
Konrad Mischke, st. specjalista | Departament Geologii, Ministerstwo Klimatu i Środowiska |
|
Renata Terlecka, Naczelnik | Wydział Nadzoru, Departament Nauki i Szkolnictwa Wyższego, Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego |
|
Marek Lewandowski, ekspert | Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego |
|
Aleksander Siemaszko, z-ca Dyrektora | Departament Handlu i Współpracy Międzynarodowej, Ministerstwo Rozwoju i Technologii |
|
Piotr Głowacki, Przewodniczący | Komitet Badań Polarnych PAN |
|
Jan Marcin Węsławski, Dyrektor |
Instytut Oceanologii PAN |
|
Agnieszka Kruszewska, z-ca Dyrektora | Instytut Biochemii i Biofizyki PAN |
|
Robert Bialik, ekspert | Instytut Biochemii i Biofizyki PAN |
|
Piotr Rowiński, Dyrektor | Instytut Geofizyki PAN |
|
Dariusz Ignatiuk, Przewodniczący Zarządu |
Polskie Konsorcjum Polarne |
|
Joanna Pilaszek, sekretarz Zespołu | Departament Prawno-Traktatowy, Ministerstwo Spraw Zagranicznych |
Układ Antarktyczny
Układ Antarktyczny wybór dokumentów z wprowadzeniem jest publikacją jubileuszową, przygotowaną z okazji 40-lecia założenia Polskiej Stacji Antarktycznej imienia Henryka Arctowskiego. Symbolicznym wyrazem tego wydarzenia było nadanie pierwszego komunikatu radiowego ze Stacji w dniu 26 lutego 1977 roku.
Przedmiotowa publikacja zawiera uwagi wstępne, przybliżające naukowe i prawne uwarunkowania funkcjonowania Stacji, podstawowe umowy międzynarodowe określające status i zasady współpracy państw w tym szczególnym obszarze globu (m.in. Układ Antarktyczny oraz Protokół madrycki o ochronie środowiska), inne traktaty związane z Antarktyką (Konwencja o ochronie fok antarktycznych oraz Konwencja o zachowaniu żywych zasobów morskich Antarktyki), a także wybór dokumentów archiwalnych, które dotychczas nigdy nie były publikowane. Tłumaczenia Układu oraz Protokołu madryckiego są efektem nowego podejścia do tekstów biorąc pod uwagę upływ czasu oraz nieuchronną ewolucję terminologii.