Urodzony w Łodzi w 1965 r.

Absolwent Wydziału Neofilologii Uniwersytetu Warszawskiego. Przed 1990 r. publikował w niezależnych mediach katolickich i drugoobiegowych, angażował się we współpracę demokratycznych środowisk opozycyjnych w Polsce i na Węgrzech. Do 1991 r. pracownik m. in. Uniwersytetu Warszawskiego i Ośrodka Studiów Międzynarodowych przy Senacie RP. W 1990 r. doradca Premiera T. Mazowieckiego podczas pierwszej po upadku komunizmu wizyty na Węgrzech, a w 1991 r. członek delegacji Prezydenta L. Wałęsy podczas szczytu w Budapeszcie ustanawiającego Grupę Wyszehradzką.

W latach 1991-1997 pełnił kolejno funkcje II i I sekretarza oraz radcy Ambasady RP w Budapeszcie, od 1992 r. był równocześnie dyrektorem Instytutu Polskiego w Budapeszcie, współorganizatorem Festiwalu Sztuki Polskiej na Węgrzech „Ekspres Polonia” (1997).

Następnie (1997-1998) naczelnik Wydziału Europy Środkowej w centrali MSZ. Jako autor koncepcji reformy polskiej dyplomacji kulturalnej został najpierw pełnomocnikiem Ministra SZ ds. promocji kultury polskiej, a następnie dyrektorem koordynującym pionu promocji Polski, zagranicznej polityki informacyjnej i kulturalno-naukowej (1998-2001). Był zaangażowany m. in. w powstanie Instytutów Polskich w Kijowie, Nowym Jorku, Bukareszcie, Tel Awiwie, Sankt Petersburgu, Madrycie oraz Brukseli, a także przygotowanie polskiej edycji Festiwalu „Europalia” w Brukseli (2001) oraz  powołanie Instytutu Adama Mickiewicza w Warszawie. Współautor (2001 r.) rządowej strategii promocji Polski w okresie akcesji do Unii Europejskiej.

W latach 2001–2005 ambasador RP na Węgrzech.

W latach 2005-2007 podsekretarz stanu w Ministerstwie Spraw Zagranicznych odpowiedzialny za współpracę rozwojową, ekonomiczną oraz dyplomację publiczną. W tym okresie w MSZ powstał pion dyplomacji makroekonomicznej, a resortowy budżet na współpracę rozwojową uległ kilkukrotnemu powiększeniu.

W latach 2007-2010 Dyrektor Generalny Służby Zagranicznej. W tym czasie doszło m. in. do połączenia MSZ z Urzędem Komitetu Integracji Europejskiej. Pozyskano także i zaadaptowano budynek dla Stałego Przedstawicielstwa RP przy UE – największej polskiej misji dyplomatycznej. Oddano również do użytku nowy budynek Konsulatu Generalnego we Lwowie – największego wtedy urzędu konsularnego na świecie.

W latach 2010-2015 ambasador RP w Danii.

Żonaty, ojciec dwóch dorosłych córek. Z upływem lat coraz bardziej interesuje się przyszłością.

Zna język angielski i węgierski.

 

Szef Służby Zagranicznej i Dyrektor Generalny Rafał Wiśniewski koordynuje proces zarządzania zasobami ludzkimi w służbie Zagranicznej, zapewnia obsługę prac Konwentu Służby Zagranicznej oraz kieruje Akademią Dyplomatyczną. Ponadto realizuje i koordynuje zadania określone dla dyrektora generalnego służby zagranicznej w ustawach.