Urodzony 1 maja 1866 r. w Rusinowie, zmarł 25 sierpnia 1944 r. w Warszawie, prawnik, dyplomata, adwokat. Ukończył Wydział Prawa Uniwersytetu Warszawskiego. Od 1889 r. pracował w sądownictwie. W 1894 r. został adwokatem przy Sądzie Okręgowym w Warszawie. W czasie I wojny światowej był wysłannikiem Józefa Piłsudskiego do Francji i Wielkiej Brytanii. 26 listopada 1918 r. został mianowany sędzią Sądu Najwyższego. W lutym 1919 r. został dokooptowany do Komitetu Narodowego Polskiego. 24 maja 1919 r. otrzymał nominację na posła w Pradze, ale nie objął stanowiska, gdyż wyjechał 6 listopada do Paryża jako zastępca delegata Polski na konferencję pokojową. Od 16 grudnia 1919 do 9 czerwca 1920 r. był ministrem spraw zagranicznych. Od 24 marca 1921 do 15 lutego 1926 r. kierował Poselstwem RP w Tokio. Od 10 grudnia 1926 r. był posłem nadzwyczajnym i ministrem pełnomocnym w Moskwie, a od 17 grudnia 1932 do 30 kwietnia 1935 r. ambasadorem RP w Waszyngtonie. Odwołany przez Józefa Becka, odszedł ze służby dyplomatycznej. Zmarł na skutek ran odniesionych w czasie bombardowania stolicy podczas Powstania Warszawskiego.