Urodzony 21 marca 1875 r. w Krakowie, zmarł 19 sierpnia 1951 r. w Łodzi, prawnik, polityk, dyplomata. Ukończył Wydział Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego, gdzie w 1897 r. uzyskał stopień doktora. Po habilitacji, w latach 1908–1918 pracował jako docent prawa administracyjnego. Od 5 do 17 listopada 1918 r. stał na czele rządu utworzonego przez Radę Regencyjną i kierował resortem spraw zagranicznych. Następnie był podsekretarzem stanu w Prezydium Rady Ministrów i w MSZ. Od 13 do 16 grudnia 1919 r. kierował tym resortem. Przewodniczący delegacji polskiej do przejęcia prowincji pruskiej w 1919 r., a następnie w 1920 r. wiceprzewodniczący polskiej delegacji pokojowej w Mińsku. Od 15 marca 1921 r. do 10 listopada 1922 r. był posłem nadzwyczajnym i ministrem pełnomocnym RP w Londynie. Przeniesiony do Waszyngtonu, reprezentował tam Polskę do 12 października 1925 r. Od 1945 r. był profesorem historii państwa i prawa na Uniwersytecie Łódzkim. Opublikował wiele prac z zakresu prawa publicznego.