Główny Inspektorat
Sanitarny

Zaktualizowany przewodnik do interpretowania przepisów art. 11,12, 14, 17, 18, 19 i 20 Rozporządzenia nr 178/2002 PE i Rady ustanawiającego ogólne zasady i wymagania prawa żywnościowego, powołującego Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności oraz ustanawiającego procedury w zakresie bezpieczeństwa żywności (traceability, odpowiedzialność przedsiębiorców w zakresie bezpieczeństwa żywności, wycofywanie środków spożywczych z rynku oraz od konsumenta, informowanie konsumenta, powiadamianie w systemie RASFF, import żywności do Wspólnoty, eksport żywności ze Wspólnoty).

Wprowadzenie

Rozporządzenie nr 178/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady¹ zostało przyjęte 28 stycznia 2002 r. Jednym z jego celów było ustalenie wspólnych definicji oraz wytyczenie nadrzędnych zasad przewodnich i właściwych celów dla prawa żywnościowego w celu zapewnienia wysokiego poziomu ochrony zdrowia i efektywnego funkcjonowania rynku wewnętrznego.

Rozdział II Rozporządzenia zmierza do harmonizacji na poziomie wspólnotowym ogólnych zasad (art. 5 do art. 10) wymagań (art. 14 do art. 21) prawa żywnościowego już istniejących w prawodawstwie Państw Członkowskich, umieszczając je w kontekście europejskim i zapewniając podstawowe ramy definicji, zasad i wymogów dla przyszłego europejskiego prawa żywnościowego.

W rezultacie nieformalnej współpracy Dyrekcja Generalna ds. Ochrony Zdrowia i Konsumentów ustanowiła Grupę Roboczą złożoną z ekspertów z Państw Członkowskich, która miała za zadanie rozpatrzenie i osiągnięcie konsensusu wobec szeregu kwestii w zakresie wdrożenia i interpretacji Rozporządzenia. Ponadto, w interesie przejrzystości, Komisja zachęciła wszystkie strony zainteresowane wdrożeniem i stosowaniem Rozporządzenia do otwartej dyskusji oraz do dyskusji na forach, na których istnieje możliwość prowadzenia konsultacji przez Państwa Członkowskie oraz wyrażania różnych interesów społeczno ekonomicznych. W tym celu Komisja zorganizowała spotkanie z przedstawicielami Państw Członkowskich, producentów, przemysłu, handlu i konsumentów, na którym dyskutowano ogólne kwestie dotyczące wdrożenia Rozporządzenia. Spotkanie odbyło się 19 kwietnia 2004 r.

Należy jednakże zaznaczyć, iż kwestie odnoszące się do niezgodności ustawodawstwa krajowego z postanowieniami Rozporządzenia pozostają poza zakresem spotkania i ich rozwiązywanie będzie się odbywać zgodnie z ustalonymi procedurami Komisji.

20 grudnia 2004 r. Stały Komitet ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt przyjął wnioski oraz uznał, że w świetle zdobytego doświadczenia procedura ta powinna być kontynuowana aż do pełnego wejścia w życie Rozporządzenia z dniem 1 stycznia 2005 r. Ww. wnioski uczyniono szeroko dostępnymi dla wszystkich zainteresowanych stron.

Przyjęty wówczas dokument został sprawdzony i uzupełniony. Został utworzony nowy rozdział dotyczący wymagań w zakresie bezpieczeństwa żywności, a rozdziały dotyczące śledzenia, wycofania z rynku/wycofania od konsumenta oraz eksportu żywności i paszy zostały zmienione w celu uproszczenia i uzupełnienia. Stały Komitet ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt przyjął zaktualizowaną wersję przewodnika w dniu 26 stycznia 2010 r.

Niniejszy dokument ma na celu pomagać wszystkim uczestnikom łańcucha żywnościowego w lepszym zrozumieniu oraz w prawidłowym i jednolitym stosowaniu przepisów Rozporządzenia. Należy jednakże podkreślić, iż nie ma on statusu prawnego, zaś w przypadku wystąpienia sporu ostateczną interpretację ustala Trybunał Sprawiedliwości.

Ponadto należy stwierdzić, że niektóre kwestie należące do kategorii podmiotów działających na rynku spożywczym i pasz były przedmiotem pisemnego stanowiska Komisji. ²

Niniejszy dokument porusza następujące kwestie:

---

¹ Rozporządzenie (WE) nr 178/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 stycznia 2002 r. ustanawiające ogólne zasady i wymagania prawa żywnościowego, powołujące Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności oraz ustanawiające procedury w zakresie bezpieczeństwa żywności.

² Pisemne zapytanie E-2704/04 W. Pieck’a dotyczące wdrożenia wymogów śledzenia w od niesieniu do instytucji charytatywnych.