Zgodnie z Dyrektywą 2019/1161, jako czyste pojazdy rozumie się:

• POJAZDY ZEROEMISYJNE – tj. pojazdy nieposiadające silnika spalinowego wewnętrznego spalania lub posiadające silnik spalinowy wewnętrznego spalania, z którego emisje mierzone zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 595/2009, i środkami wykonawczymi do niego nie przekraczają 1 g CO2/kWh lub z którego emisje mierzone zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 715/2007 i środkami wykonawczymi do niego nie przekraczają 1g CO2/km. Obecnie są to pojazdy napędzane energią elektryczną, w tym wytwarzaną w ogniwach paliwowych, z baterii lub trakcji. Tym samym pojazdy zeroemisyjne to również trolejbusy, jeśli nie posiadają spalinowego silnika dojazdowego.
   
• POJAZDY NISKOEMISYJNE:

- pojazdy kategorii M1, M2 lub N1 zeroemisyjne, przy czym w okresie do 31 grudnia 2025 r. są to również pojazdy o maksymalnej emisji z rury wydechowej do 50 g CO2/km i emisji zanieczyszczeń powietrza (liczby cząstek - PM i tlenków azotu - NOx) w rzeczywistych warunkach jazdy poniżej 80% wartości dopuszczalnej, oraz

- pojazdy kategorii M3, N2 lub N3 zeroemisyjne oraz wykorzystujące paliwa alternatywne, zdefiniowane w art. 2 pkt 1) i 2) dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/94/UE, z wyjątkiem paliw produkowanych z surowców o wysokim ryzyku spowodowania pośredniej zmiany użytkowania gruntów, w przypadku których obserwuje się znaczną ekspansję obszaru produkcji na tereny zasobne w pierwiastek węgla, zgodnie z art. 26 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/2001. Za paliwa alternatywne uznawane są: energia elektryczna, wodór, sprężony i skroplony gaz ziemny w tym biometan, gaz płynny LPG oraz biopaliwa ciekłe, paliwa syntetyczne i parafinowe, przy czym tych trzech ostatnich nie można mieszać z konwencjonalnymi paliwami kopalnymi.