Absolwent Politechniki Warszawskiej (1964), pracownik naukowy PAN i Politechniki Warszawskiej, doktorat 1972, habilitacja 1976, nominacja profesorska 1992.

Dwukrotny minister resortu ochrony środowiska, w roku 1991 (rząd premiera Jana Krzysztofa Bieleckiego) oraz w latach 2007 - 2010 (rząd premiera Donalda Tuska).

Wiceprzewodniczący Komisji ONZ ds. Rozwoju Zrównoważonego (Nowy York 1994/1995).

Doradca Sekretarza Generalnego OECD (Paryż 1995-1996).

Członek Komitetu Ekonomiczno-Społecznego Unii Europejskiej (Bruksela 2005/2007).

Twórca Fundacji EkoFundusz zarządzającej środkami 10% polskiego długu zagranicznego z przeznaczeniem na ochronę środowiska (tzw. ekokonwersja długu) i jej prezes w latach 1992-2007.

Przewodniczący Światowej Konwencji ONZ ds. Zmian Klimatu (2008/2009) i gospodarz konferencji ONZ w ramach tej Konwencji COP14 w Poznaniu w 2008 roku.

Laureat największej w Europie nagrody w ochronie środowiska „Deutscher Umweltpreis” (1996). Środki z tej nagrody (500 tys. DM) przeznaczył na wielomiesięczne zagraniczne stypendia dla najlepszych absolwentów polskich wyższych uczelni w ochronie środowiska.

Autor 7 książek i ponad 200 artykułów z zakresu ochrony środowiska, energetyki i rozwoju zrównoważonego.