Krajowa Rada
Radiofonii i Telewizji

(1). Katalogi – zwane potocznie kanałami, na których polscy youtuberzy udostępniają treści, z dniem implementacji do ustawy o radiofonii i telewizji zapisów dyrektywy o audiowizualnych usługach medialnych[1], zostały uznane za audiowizualne usługi medialne na żądanie (VOD). W związku z powyższym usługi VOD podlegają podobnym regulacjom, jak programy telewizyjne i radiowe. Dotyczy to w szczególności zakazów reklamowania niektórych produktów czy usług, a także ochrony małoletnich odbiorców przed nieodpowiednimi dla nich treściami. W odróżnieniu jednak od usług linearnych (radia i telewizji), usługi VOD charakteryzują się tym, że są odtwarzane w czasie wybranym przez samych odbiorców, nie mamy zatem do czynienia z pojedynczą emisją.                                             

(2). W materiałach prasowych wyeksponowano informację, że decyzja Przewodniczącego Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji dotyczyła utworu (w tym przypadku teledysku) wyprodukowanego 14 lat temu i w ten sposób zasugerowano, że Organ nie miał podstawy prawnej do wydania decyzji o nałożeniu kary za naruszenie zakazu promowania środków odurzających, substancji  psychotropowych i napojów alkoholowych.

(3). Powyższe twierdzenie nie jest uprawnione, ponieważ z punktu widzenia odpowiedzialności podmiotu dostarczającego usługę VOD (w tym też youtubera), znaczenie ma to, w jakim okresie dane treści były i są dostępne dla użytkownika, a nie ich  data produkcji. Przyjęcie odmiennej wykładni jest sprzeczne z przepisami ustawy o radiofonii i telewizji. Prowadziłoby także do uznania, że nadzorowi Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji podlegałyby jedynie audycje wytworzone w jakimś nieokreślonym, bardzo krótkim okresie czasowym (np. film pornograficzny wyprodukowany 14 lat temu, zgodnie z ww. argumentacją, mógłby być bez przeszkód rozpowszechniany w telewizji o dowolnej porze dnia, również w czasie dostępnym dla dzieci). 

(4). Rozpowszechnianie w publikacjach prasowych tego rodzaju informacji wprowadza w błąd twórców udostępniających treści na platformach internetowych, ponieważ w nieprawdziwy sposób opisano przesłanki, którymi kieruje się Organ wydając decyzje. Jest także niekorzystne dla odbiorców treści, którzy nie dowiedzą się, jaki zakres ochrony przewiduje prawo, w szczególności wobec najmłodszych użytkowników tych treści.

                                                                                             Przewodniczący 

                                                                                             Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji

 

                                                                                              Maciej Świrski