L.p.	Kategoria zabytku	Czas powstania	Wartość
1.	Zabytki archeologiczne wchodzące w skład zbiorów archeologicznych lub pozyskane w wyniku badań archeologicznych bądź przypadkowych odkryć	> 100 lat	dowolna
2.	Elementy stanowiące integralną cześć zabytków architektury, wystroju wnętrz, pomników, posągów i dzieł rzemiosła artystycznego	> 100 lat	dowolna
3.	Wykonane dowolną techniką i na dowolnym materiale dzieła malarstwa, nieobjęte kategoriami z pkt 4 i 5	> 50 lat	> 40 000 zł
4.	Wykonane na dowolnym materiale akwarele, gwasze i pastele	> 50 lat	> 16 000 zł
5.	Mozaiki, nieobjęte kategoriami z pkt 1 i 2 oraz rysunki wykonane na dowolnym materiale i dowolną techniką	> 50 lat	> 12 000 zł
6.	Oryginalne dzieła grafiki i matryce do ich wykonania oraz oryginalne plakaty	> 50 lat	> 16 000 zł
7.	Oryginalne rzeźby, posągi lub ich kopie wykonane tą samą techniką co oryginał, nieobjęte kategorią z pkt 1	> 50 lat	> 20 000 zł
8.	Pojedyncze fotografie, filmy oraz ich negatywy	> 50 lat	> 6 000 zł
9.	Pojedyncze lub znajdujące się w zbiorach rękopisy	> 50 lat	> 4 000 zł
10.	Pojedyncze lub znajdujące się w zbiorach książki	> 100 lat	> 6 000 zł
11.	Pojedyncze mapy drukowane i partytury	> 150 lat	> 6 000 zł
12.	Kolekcje i przedmioty z kolekcji zoologicznych, botanicznych, mineralnych lub anatomicznych	dowolny	> 16 000 zł
13.	Kolekcje o znaczeniu historycznym, paleontologicznym, etnograficznym lub numizmatycznym	dowolny	> 16 000 zł
14.	Środki transportu	> 50 lat	> 32 000 zł
15.	Pozostałe kategorie zabytków	> 50 lat	> 16 000 zł

 

1. zabytki nieobjęte kategoriami wskazanymi w ustawie o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami;
2. zabytki podlegające zwrotowi na terytorium państwa Unii Europejskiej na podstawie prawomocnego wyroku nakazującego zwrot zagranicznego narodowego dobra kultury;
3. zabytki przywiezione z terytorium państwa niebędącego członkiem Unii Europejskiej, które są objęte procedurą odprawy czasowej lub procedurą uszlachetniania czynnego w rozumieniu przepisów prawa celnego;
4. zabytki przywiezione z terytorium państwa niebędącego członkiem Unii Europejskiej, które były objęte procedurą dopuszczenia do obrotu ze zwolnieniem od należności celnych przywozowych, jeżeli wywóz tych zabytków następuje przed upływem 5 lat od dnia dopuszczenia do obrotu;
5. zabytki przywiezione z terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej na okres nie dłuższy niż 3 lata, jeżeli wywozu tych zabytków dokonuje się na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej;
6. zabytki przywiezione z zagranicy przez osoby korzystające z przywilejów lub immunitetów dyplomatycznych, w tym przywiezione w celu urządzenia wnętrz przedstawicielstw dyplomatycznych i urzędów konsularnych;
7. dzieła twórców żyjących niewpisane do inwentarzy muzeów albo niewchodzące w skład narodowego zasobu bibliotecznego;
8. dzieła twórców żyjących podlegające zwrotowi na terytorium państwa Unii Europejskiej na podstawie prawomocnego wyroku nakazującego zwrot zagranicznego narodowego dobra kultury;
9. zabytki przemieszczane przez terytorium Rzeczypospolitej Polskiej z terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej na terytorium państwa niebędącego członkiem Unii Europejskiej i objęte kategoriami A.1– A.15 wymienionymi w załączniku do rozporządzenia Rady (EWG) nr 116/2009 z dnia 18 grudnia 2008 r. w sprawie wywozu dóbr kultury (Dz. Urz. WE L 39 z dnia 10.02.2009), jeżeli ich wartość jest niższa od progów finansowych wymienionych w pkt B tego załącznika;
10. zabytki, które posiadają potwierdzenie wwozu wystawione przez organ celny lub Straż Graniczną.

 

Jeżeli wywóz zabytku dokonywany jest bez pozwolenia, a cechy zabytku wskazują, że było ono wymagane, organ Straży Granicznej lub organ celny może zażądać okazania dokumentu potwierdzającego fakt, że wywożony zabytek nie wymaga pozwolenia. 

Dokumentami takimi są:

1. ocena wskazująca czas powstania zabytku wykonana przez instytucję kultury wyspecjalizowaną w opiece nad zabytkami, rzeczoznawcę ministra właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego, podmiot gospodarczy wyspecjalizowany w zakresie obrotu zabytkami na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub organ administracji publicznej;
2. wycena zabytku wykonana przez instytucję kultury wyspecjalizowaną w opiece nad zabytkami, rzeczoznawcę ministra właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego lub podmiot gospodarczy wyspecjalizowany w zakresie obrotu zabytkami na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
3. faktura zawierająca dane pozwalające na identyfikację przedmiotu, wystawiona przez podmiot gospodarczy wyspecjalizowany w zakresie obrotu zabytkami na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
4. potwierdzenie wwozu zabytku na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zawierające fotografię zabytku, wystawione w przejściach granicznych przez organ celny, a w przypadku jego braku przez organ Straży Granicznej. Potwierdzenie jest wystawiane jedynie wtedy, gdy z załączonych dokumentów umożliwiających jednoznaczną identyfikację zabytku oraz jego wiek i wartość wynika, że należy on do kategorii zabytków, o których mowa w art. 51 ust. 1 u.o.z.;
5. ubezpieczenie przewozu zabytku z zagranicy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
6. pozwolenie na wywóz zabytku z terytorium innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej.

 

Jeżeli osoba dokonująca wywozu zabytku nie przedstawi żadnego z ww. dokumentów lub istnieje uzasadniona obawa, że dokument ten nie jest wiarygodny, organ Straży Granicznej lub organ celny może zatrzymać ten zabytek na czas niezbędny do ustalenia, czy wywóz zabytku mógł być dokonywany bez pozwolenia.