Są one obecnie przekładane na konkretne akty wykonawcze w Ministerstwie Obrony Narodowej, a część z nich jest już wdrażana. Obejmują one szeroki zakres tematyczny, w tym ogólne kierunki rozwojowe, które powinien przyjąć rząd.

KATALOG ZADAŃ SIŁ ZBROJNYCH RP

Mamy nadzieję, że pokój w regionie w perspektywie długoterminowej nie zostanie zakłócony. Mimo to analiza zmian w otoczeniu zmusza nas do wzmożenia wysiłków w zakresie polityki obronnej. Kierunek przyjętych przez nas reform ma jednoznacznie defensywny charakter.

Po raz pierwszy we współczesnej historii Polski będziemy dysponować efektywnym potencjałem odstraszania. Chcemy być zdolni do obrony Polski i, w razie potrzeby, niesienia pomocy sojusznikom. To jest nasz absolutny priorytet.

Siły Zbrojne RP w 2032 roku mają być na to gotowe w każdym aspekcie – posiadać nowoczesny sprzęt o wysokim potencjale, wyszkolonych żołnierzy i przećwiczone procedury działania. Będziemy się starali utrzymać w rezerwach część starego, odpowiednio zmodernizowanego sprzętu. System dowodzenia powinien być klarowny i gotowy do szybkiej reakcji w czasie kryzysu i wojny. Kierujący obroną państwa muszą posiadać czytelny obraz sytuacji i wsparcie, ułatwiające podejmowanie decyzji. Polska utrzyma rosnący wkład w działania NATO, będzie umacniać współpracę sojuszniczą i działać na rzecz jej zacieśnienia.

Przyszłe Siły Zbrojne RP muszą być gotowe do współdziałania z innymi służbami w operacjach zarządzania kryzysowego, zarówno na terytorium Polski, jak i państw sojuszniczych. Zadanie to staje się szczególnie istotne w kontekście rosnącego wykorzystania działań nieregularnych w naszym sąsiedztwie. Niektóre sytuacje mogą wymagać skoordynowanej  odpowiedzi wojska i instytucji niemilitarnych.

Pomimo koncentracji na podstawowym zadaniu obronnym, Polska będzie gotowa do udziału w operacjach zagranicznych. Chcemy konstruktywnie wzmacniać stabilny ład międzynarodowy. Nasz wkład będzie stanowił wartość, ale przy minimalnym uszczupleniu potencjału obronnego państwa. W tym celu w Siłach Zbrojnych RP zostaną wskazane odpowiednie zdolności i formacje, zdolne w wymierny sposób reprezentować nasze państwo w misjach w postaci Polskich Kontyngentów Wojskowych. Dołożymy starań, by pozyskiwany sprzęt wojskowy, odpowiedni do użycia w misjach, mógł z równą skutecznością wypełniać potrzeby obronne w naszym kraju.

MODEL SIŁ ZBROJNYCH RP 2032

Najważniejszym rezultatem Strategicznego Przeglądu Obronnego 2016 jest model przyszłych Sił Zbrojnych RP, wskazujący kierunek zmian, które powinny być wprowadzane w najbliższych piętnastu latach.

NATO pozostaje najpotężniejszym sojuszem militarnym, zaś Polska dołoży wszelkich starań aby pozostał on gwarantem pokoju i dobrobytu w Europie.

Model przyszłych Sił Zbrojnych RP konstruowany w oparciu o proces analityczny z wykorzystaniem badań delfickich, analizy doświadczeń (w tym obserwacje z konfliktów ostatnich lat, np. na Ukrainie) i ekspertyz, strategicznych gier wojennych, a także analiz „koszt-efekt”. Ważne wnioski przyniosło ćwiczenie dowódczo-sztabowe pk. ZIMA-17. W tworzenie modelu zaangażowano kilkudziesięciu doświadczonych oficerów o różnych specjalizacjach, reprezentujących wszystkie rodzaje sił zbrojnych. Zespół dążył do wypracowania rozwiązania optymalnego, wynikającego z potrzeb operacyjnych, możliwości finansowych państwa oraz najbardziej wymagających scenariuszy rozwoju sytuacji. Szczegółowe decyzje w tej sprawie będą jeszcze podlegać weryfikacji, ponieważ jednym z priorytetów projektowanego systemu planowania obronnego będzie szybkie i skuteczne reagowanie na zmiany w otoczeniu bezpieczeństwa państwa. Ogólne kierunki zostały jednak nakreślone.

NATO pozostaje najpotężniejszym sojuszem militarnym, zaś Polska dołoży wszelkich starań, aby pozostał on gwarantem pokoju i dobrobytu w Europie. Integracja w Sojuszu Północnoatlantyckim, jak i przynależność do Unii Europejskiej, przyczyniają się do ogólnej stabilności kontynentu, w tym naszego państwa. Ważnym elementem tej architektury będzie utrzymanie zaangażowania militarnego i politycznego Stanów Zjednoczonych. Widzimy bardzo dobre perspektywy dalszego rozwoju dwustronnej współpracy wojskowej z Waszyngtonem.

Istotne będzie również wzmacnianie współpracy wojskowej w naszym regionie, szczególnie w basenie Morza Bałtyckiego, wśród państw Grupy Wyszehradzkiej, z Rumunią i całą wschodnią flanką NATO. Powinna się ona objawiać w intensyfikacji ćwiczeń, tworzeniu wspólnych dowództw i formacji, a także – w miarę możliwości – wspólnym pozyskiwaniu wybranego sprzętu wojskowego. Widzimy perspektywy rozwoju partnerskich relacji z Berlinem. Wraz z Niemcami i Danią oraz przy współpracy ze strony innych sojuszników, współtworzymy największe regionalne dowództwo typu korpuśnego. Chcemy utrzymać jego kluczową rolę dla bezpieczeństwa wschodniej flanki NATO. Jednocześnie planujemy utworzenie kolejnego dowództwa w Krakowie, z nadzieją na to, że również stanie się platformą współpracy regionalnej, w tym w zakresie misji UE. Z zadowoleniem witamy rosnącą aktywność Wielkiej Brytanii w regionie i liczymy na wzmocnienie wspólnych więzi.

Siły Zbrojne RP w 2032 roku będą jedną z najnowocześniejszych i najliczniejszych armii w Europie. Składać się na nie będzie pięć rodzajów sił zbrojnych: Marynarka Wojenna, Siły Powietrzne, Wojska Lądowe, Wojska Obrony Terytorialnej oraz Wojska Specjalne. Podstawowym warunkiem ich efektywności będzie umiejętność współdziałania w operacji połączonej, szczególnie wojsk operacyjnych z żołnierzami obrony terytorialnej. Nacisk na tego typu integrację zostanie położony w zintensyfikowanym programie ćwiczeń i gier wojennych.

W świetle przeprowadzonych badań kluczowe dla polskiej obronności pozostaną jednostki Wojsk Lądowych i Sił Powietrznych. Analizy przeprowadzone w ramach SPO wykazały, że istnieje potrzeba utworzenia czwartej dywizji wojsk operacyjnych. Nacisk zostanie położony na zwielokrotnienie możliwości rażenia, a przez to stworzenie potencjału odstraszania. Środkiem do uzyskania tego celu będą narzędzia umożliwiające zmniejszenie potencjału bojowego przeciwnika, jednak bez destabilizujących skutków dla sytuacji międzynarodowej, np. w wyniku wysokich strat cywilnych. Wojska Specjalne wzmocnią swój potencjał, zarówno w kontekście działań o wysokiej intensywności, jak i udziału w operacjach zagranicznych, o niższym natężeniu. Wojska Obrony Terytorialnej rozwiną się w pełni, dysponując zwiększonym potencjałem ogniowym, w celu realizowania zróżnicowanych zadań, jednak ich główną misją będzie współdziałanie z wojskami operacyjnymi, głównie jako lekka piechota. Będą także przystosowane do odpierania działań nieregularnych i wsparcie zarządzania kryzysowego. Istotne znaczenie będzie miała Marynarka Wojenna, której podstawowym zadaniem będzie przygotowanie obrony polskiego Wybrzeża i uniemożliwienie przeciwnikowi panowania nad południowym Bałtykiem.

Znacznie większą rolę niż w ostatnich latach będą odgrywać wojska inżynieryjne i inne oddziały wsparcia. Zamierzamy położyć nacisk m.in. na kwestie maskowania operacyjnego, dotychczas niedocenione w odpowiednim stopniu. Odbudowane zostaną również zdolności do inżynieryjnego zabezpieczenia przepraw. Stałą osłonę zapewnią wojska cybernetyczne, koordynujące zabezpieczenie i walkę w cyberprzestrzeni.

Polskie wojsko będzie przygotowywane do działania w dynamicznym środowisku informacyjnym, zarówno poprzez aktywne oddziaływanie, jak i obronę przed obcymi operacjami. Zintegrowana zostanie działalność wojskowych służb i instytucji odpowiedzialnych za pozyskiwanie informacji.

Budowa nowoczesnych Sił Zbrojnych RP będzie wymagała przemyślanych zakupów i wskazania odpowiednich kierunków badań. Proces pozyskiwania sprzętu musi być w większym stopniu oparty na ustrukturyzowanych danych. Zakupy będą podlegać rygorystycznej metodologii badawczej, bazującej na ćwiczeniach i symulacjach. Rozwinięte zostaną narzędzia do modelowania operacyjnego i budżetowego. Dzięki tym zmianom planowanie rozwoju Sił Zbrojnych RP stanie się bardziej realistyczne. Zagadnienie to wiąże się z koniecznością stworzenia systemu badań operacyjnych i pracy badawczej dotyczącej organizacji wojsk.

Postawimy na rozwój technologii umożliwiających nam zmniejszenie asymetrii strategicznych. Dostępność nowych środków, zwiększających zasięg i precyzję rażenia, wzmocni nasz potencjał odstraszania. Proces modernizacji Sił Zbrojnych RP zostanie przy tym wsparty przez jedne z najwyższych w skali NATO wydatki na obronność – finansowanie powinno do 2030 roku osiągnąć poziom 2,5% PKB co powinno być traktowane jako niezbędne minimum. Dzięki racjonalnemu wydatkowaniu zwiększymy możliwości obronne swoje i całego regionu.

Zdolność do dowodzenia Siłami Zbrojnymi RP zostanie usprawniona nie tylko poprzez ogólną reformę aktualnego systemu kierowania i dowodzenia.  Odtworzymy rolę dywizji jako prawdziwie bojowych związków taktycznych, a nie tworów administracyjnych. W 2032 roku będziemy dysponować zautomatyzowanymi systemami, umożliwiającymi dowódcom pełny ogląd sytuacji, a przez to szybsze podejmowanie decyzji. Usprawniony zostanie przepływ danych pomiędzy wszystkimi szczeblami dowodzenia. System wymiany danych zostanie dostosowany do działania w środowisku walki o wysokim stopniu zakłóceń. Informacje będą zdobywane m.in. przez rozwinięte zdolności do rozpoznania, które będą działać od najniższego szczebla organizacyjnego, w bardziej przyjaznym otoczeniu prawnym i przy zwiększonym wsparciu technologicznym (m.in. platform bezzałogowych). Aparat rozpoznawczy na poziomie strategicznym będzie oparty m.in. o własne zdolności satelitarne. Pozyskanie i wdrożenie nowych sensorów będzie jednym z naszych priorytetów.

Znaczące środki zostaną zainwestowane w zwiększenie możliwości w dziedzinie rażenia, będących kluczem do skutecznego odstraszania. Położymy nacisk na rozwój i rozbudowę dalekosiężnej artylerii lufowej i rakietowej, co umożliwi, w połączeniu z nowymi śmigłowcami szturmowymi, efektywny manewr ogniowy. Będziemy dążyć do oparcia się nie tylko na tradycyjnym uzbrojeniu ale również na rozwoju relatywnie nowych technologii, takich jak energia skierowana. Do 2032 roku zostaną wprowadzone nowe zestawy rakietowe obrony przeciwpowietrznej, zakupione w programach „Narew” i „Wisła”. Zwiększymy fundusze na rozwój technologii walki radioelektronicznej. Istotnym elementem potencjału rażenia będą środki walki radioelektronicznej o skali dostosowanej do operacji obronnej. Kluczową rolę odstraszającą będą pełnić Siły Powietrzne, dysponujące bronią precyzyjną dalekiego zasięgu, a także samolotami bojowymi piątej generacji. Zwiększy się ich potencjał ilościowy. Dzięki wzmocnieniu nabrzeżnych jednostek rakietowych, załogowym i bezzałogowym platformom rozpoznawczym, nowoczesnym technikom walki minowej, a także nowym okrętom podwodnym, radykalnie wzrosną możliwości obrony Wybrzeża. Wymienione wyżej zmiany przyczynią się do budowy polskiego kompleksu antydostępowego.

Będziemy kontynuować wprowadzanie nowych pojazdów opancerzonych. Będą się one cechować większą odpornością na broń przeciwnika. Nacisk w broni pancernej położymy na rozwój czołgu nowej generacji. Widzimy szansę na realizację tego projektu w formule międzynarodowej.

Celem przyszłych Sił Zbrojnych RP będzie przede wszystkim stworzenie warunków do mobilizacji i skutecznej kolektywnej operacji obronnej, a nie walka o przewagę czy projekcja siły.

Zbudowany zostanie nowy, efektywny system zabezpieczenia logistycznego wojska, opierający się na zapewnieniu własnego oddziału wsparcia dla każdej dywizji tak, aby umożliwić im autonomiczne działanie. Siły Zbrojne RP będą działać według zintensyfikowanego planu ćwiczeń, zarówno w formule sojuszniczej jak i narodowej. Ten ostatni będzie wynikać z doktryny szkoleń, przewidującej nowy plan obrony kraju. Uwzględni on m.in. potrzebę zintegrowania wojsk operacyjnych z nowotworzonymi Wojskami Obrony Terytorialnej. Proces szkoleniowy w poszczególnych jednostkach i specjalizacjach będzie lepiej zsynchronizowany.

Służba w Siłach Zbrojnych RP powinna być zawsze postrzegana jako możliwość realnego przysłużenia się Ojczyźnie.Chcemy jednak, aby była też dla każdego żołnierza szansą na rozwój osobowości i umiejętności.
Istotnym czynnikiem wpływającym na możliwość uzupełniania kadr Sił Zbrojnych RP pozostaną trendy demograficzne, dotyczące całego państwa. Odpowiedź na to wyzwanie będzie wymagać od wojska działań w wielu sferach, w tym poprawy wizerunku jako pracodawcy. Niezbędne będzie stworzenie lepszych warunków i nowych zachęt do służby dla specjalistów w wąskich specjalizacjach, pożądanych również na cywilnym, konkurencyjnym wobec wojska rynku pracy.

System kształcenia i szkolenia zostanie dostosowany do zmieniających się potrzeb wojska. Elementem zmian będą działania na rzecz lepszego przygotowania pracowników cywilnych. Zwiększenie ich udziału w pracach resortu będzie priorytetem w kontekście wzmacniania cywilnej kontroli nad Siłami Zbrojnymi RP.

Przeprowadzone w trakcie SPO 2016 analizy wykazały, że profesjonalizacja armii została przeprowadzona w nieprzemyślany sposób. Choć będziemy się starali zachować elastyczność (proponując np. możliwość wsparcia osobowego jednostek wojskowych działających w cyberprzestrzeni), wszystkie formy służby wojskowej zostaną zunifikowane. Wkrótce zainaugurujemy nowe formy krótkiegoprzeszkolenia wojskowego, które przy zaspokojeniu potrzeb oprzemy na ochotnikach. Po raz pierwszy od 30 lat istotnie wzrośnie liczba żołnierzy i pracowników wojska. W ciągu 8 lat liczba żołnierzy przekroczy 200 tysięcy, wliczając w to służących w Wojskach Obrony Terytorialnej. W związku z tym niezbędne będą systematyczne monitorowanie potencjału osobowego wojska i ewentualne działania w celu zwiększenia liczby rekrutów. Zmiany te, spowodują również zwiększenie potrzeb w zakresie infrastruktury, która w ostatnich dekadach była redukowana. O potencjale obronnym stanowi nie tylko technika będąca w rękach żołnierzy. Biorąc pod uwagę złożoność współczesnego pola walki, jeszcze większe znaczenie ma poziom wyszkolenia oraz jakość doktryny. Dlatego zintensyfikowane zostanie szkolenie na wszystkich szczeblach, a jego priorytetem będzie działanie w środowisku połączonym, wspieranie świadomości sytuacyjnej, kreatywności i inicjatywy dowódców na wszystkich szczeblach. Odbudowana zostanie rola sztuki operacyjnej. Innym priorytetem działań poprawiających potencjał kadry zawodowej będzie rozwój i zwiększenie prestiżu korpusu podoficerskiego. 

SYSTEM KIEROWANIA I DOWODZENIA SIŁAMI ZBROJNYMI RP

Zmiany w systemie kierowania i dowodzenia są jedną z palących potrzeb Sił Zbrojnych RP, zaś efekty ich wdrożenia uwidocznią się już od 2018 roku.

Priorytetem w tej kwestii stało się uproszczenie całego systemu, jasne rozdzielenie odpowiedzialności w jego ramach, a także zwiększona hierarchiczność i jednoznaczne wskazanie najwyższego rangą dowódcy. Uporządkowane w jednej, kompleksowej ustawie zostaną również kwestie związane z kierowaniem obroną państwa.

Reforma systemu kierowania sprawi, że osoby odpowiadające za dowodzenie Siłami Zbrojnymi RP w czasie wojny będą miały wpływ na ich rozwój w czasie pokoju. Nowy system umożliwi łatwą transformację z czasu „P” do czasu „W”. Zintensyfikowany zostanie program ćwiczeń dla osób na stanowiskach kierowniczych i dowódczych – będą one regularnie uczestniczyć w grach wojennych, organizowanych przez specjalną komórkę resortu obrony. Wnioski z takich przedsięwzięć będą miały przełożenie na plany operacyjne i rozwoju Sił Zbrojnych RP.

W zreformowanym systemie rolę „pierwszego żołnierza” będzie pełnić Szef Sztabu Generalnego Wojska Polskiego i podlegające mu nowe dowództwa rodzajów sił zbrojnych: Marynarki Wojennej, Sił Powietrznych,Wojsk Lądowych, Wojsk Obrony Terytorialnej i Wojsk Specjalnych. W kompetencjach Szefa SGWP znajdą się m.in. dowodzenie siłami zbrojnymi w kraju i zagranicą, a także planowanie ich strategicznego użycia. Reforma systemu była projektowana tak, aby tworzyć spójną całość z proponowanym modelem Sił Zbrojnych 2032.

Rozformowane zostaną Dowództwo Generalne Rodzajów Sił Zbrojnych i Dowództwo Operacyjne Rodzajów Sił Zbrojnych. Zadania pierwszego przejmą wspomniane dowództwa rodzajów sił zbrojnych, zaś drugiego, nowoutworzony Inspektorat Szkolenia i Dowodzenia, który będzie również koordynował kwestie szkoleniowe. Zarówno on, jak i Inspektorat Wsparcia Sił Zbrojnych, podlegać będą Szefowi SGWP. Szef SGWP będzie wspomagany przez dwóch zastępców, odpowiedzialnych za planowanie operacji obronnej i wsparcie sił zbrojnych. Z uwagi na doniosłe znaczenie kwestii logistycznych, Inspektorat Wsparcia Sił Zbrojnych zostanie przeniesiony na poziom strategiczno-operacyjny.

Sztab Generalny WP będzie częścią urzędu centralnego MON, wypełniając wytyczne kierownictwa resortu obrony narodowej tak, aby zapewnić cywilną kontrolę nad Siłami Zbrojnymi RP. Pracownicy Sztabu wdrażać będą założenia polityki obronnej prowadzonej przez kierownictwo resortu, a wypracowywanej w zreformowanym Pionie Polityki Obronnej MON.

Niezbędne są nie tylko zmiany w systemie kierowania i dowodzenia Siłami Zbrojnymi, ale również kierowaniu obroną państwa. Władze państwowe powinny podjąć refleksję w tym zakresie w najbliższym czasie. Pomocnym przyczynkiem do tej refleksji będą przygotowywane po raz pierwszy od trzynastu lat ćwiczenia tego wymiaru naszego bezpieczeństwa. Celem zmian powinno być ujednolicenie systemu kierowania obroną, uczynienie go bardziej efektywnym i podatnym na przejście do wyższych stanów gotowości i reagowania obronnego oraz kryzysowego.

OBRONA NARODOWA JAKO WYSIŁEK CAŁEGO PAŃSTWA

Skuteczna obrona wymaga współdziałania wojska z innymi elementami państwa.

Gotowe do mobilizacji muszą być również Rada Ministrów, organy centralne, władze samorządowe czy przedsiębiorstwa o szczególnym znaczeniu dla bezpieczeństwa państwa. Dziedzina ta została zaniedbana w ostatnich dekadach, m.in. poprzez przyjęcie nierealistycznych założeń dotyczących bezpieczeństwa państwa, takich jak wskazanie ryzyka konfliktu zbrojnego w regionie jako minimalnego. Spowodowało to spadek znaczenia kwestii obronnych w wielu instytucjach. Zespół Strategicznego Przeglądu Obronnego uznał odbudowę zdolności państwa polskiego w tym zakresie za kolejny z priorytetów.

Choć w tej dziedzinie czynimy zaledwie pierwszy krok, chcemy zacząć od odpowiednich regulacji. Będziemy dążyć do skodyfikowania prawa obronnego. Podstawa prawna pozamilitarnych przygotowań obronnych państwa zostanie ujęta w jednej ustawie. Będzie ona m.in. opisywać szczególną rolę Wojsk Obrony Terytorialnej w tym zakresie. Jasno określona zostanie odpowiedzialność najważniejszych organów w zakresie przygotowań obronnych, a także ich relacje z MON. Będziemy działać na rzecz zwiększania świadomości obronnej u osób zajmujących kierownicze stanowiska w państwie.

Najważniejszym warunkiem zbudowania skutecznego mechanizmu reakcji całego państwa na zagrożenia kryzysowe lub wojenne będą rozwiązania praktyczne. Resort obrony narodowej opracuje nowy system zachęt dla przedsiębiorców, kwalifikujących się do uczestnictwa w Programie Mobilizacji Gospodarki. Zostanie on uproszczony, z korzyścią dla MON i przedsiębiorców. Zasady uruchomienia programu staną się bardziej elastyczne, tak aby w razie zagrożenia wojną wysiłek mobilizacyjny mógł zostać podjęty z odpowiednim wyprzedzeniem. Będziemy dążyli do uwzględnienia w większym stopniu niż dotychczas potrzeb Sił Zbrojnych RP w planowaniu przestrzennym naszego kraju.

System pozyskiwania i eksploatacji sprzętu wojskowego zostanie uproszczony, zaś sama procedura zoptymalizowana. Skrócona zostanie faza analityczno--koncepcyjna, zaś liczba podmiotów zaangażowanych w proces zredukowana. Jednocześnie będziemy dążyć do usprawnienia zarządzania eksploatacją sprzętu poprzez analizowanie całego cyklu jego użycia. Wyżej wymienione kwestie zostaną bardziej szczegółowo przedstawione w „Narodowej Polityce Zbrojeniowej”.

Uproszczone i usystematyzowane zostaną zasady współpracy z organizacjami proobronnymi. Nieustającym priorytetem resortu będzie stymulowanie postaw patriotycznych, a także innych wartości sprzyjających kształtowaniu się polskiej kultury strategicznej. Chcemy umacniać świadomość obywatelską dotyczącą sytuacji w otoczeniu państwa i roli Sił Zbrojnych RP w jego bezpieczeństwie.

POLITYKA OBRONNA OPARTA NA ANALIZIE DANYCH

Niezależnie od zróżnicowanych wizji rozwoju wojska, jakie mogą pojawiać się w państwie demokratycznym, rząd Rzeczypospolitej Polski powinien mieć możliwość prowadzenia polityki obronnej opartej na rzetelnej analizie danych.

W tym celu zreformowany i wzmocniony zostanie Pion Polityki Obronnej w urzędzie centralnym Ministerstwa Obrony Narodowej. Zbudowane zostaną zdolności analityczne w zakresie oceny środowiska bezpieczeństwa, planowania rozwoju Sił Zbrojnych RP i oceny ogólnego poziomu obronności państwa. Powstawać w nim będą zręby niemilitarnego i militarnego planowania obronnego (we współpracy ze Sztabem Generalnym WP). Organizacja prac analitycznych będzie polegać na budowaniu społeczności eksperckiej w MON, a także integrowaniu wiedzy istniejącej już w różnych instytucjach, publicznych i niepublicznych. Wykorzystywane będą nie tylko klasyczne techniki analityczne, ale również specjalistyczne narzędzia informatyczne czy stale rozwijane gry wojenne i symulacje.

Głównym zadaniem zreformowanego Pionu Polityki Obronnej będzie koordynowanie i wypracowanie polityki obronnej, uwzględniającej wymagania polityczne oraz potrzeby armii i całego systemu obronnego. Pion stanie się koordynatorem przygotowań militarnych i niemilitarnych. Do jego zadań będzie też należało tworzenie dokumentów strategicznych na użytek kierownictwa resortu. Prowadzone będą również wycinkowe analizy wybranych obszarów systemu obronnego o charakterze strategicznym.

Strategiczny Przegląd Obronny 2016 był innowacyjny i zainicjował ważne zmiany. Należy jednak dążyć do udoskonalenia jego metodologii, zbudowania odpowiednich baz danych, a także stworzenia trwałego mechanizmu poznawania i zaspokajania potrzeb Sił Zbrojnych RP. Przegląd będzie więc procesem cyklicznym, prowadzonym według stałej metodologii, wspomaganym przez odpowiednie narzędzia analityczne. Stanie się mechanizmem współpracy z kluczowymi sojusznikami. Jego organizacją zajmie się wyspecjalizowana komórka organizacyjna Pionu Polityki Obronnej.

Raport ze Strategicznego Przeglądu Obronnego 2016 będzie najważniejszym dokumentem resortu obrony narodowej o charakterze strategicznym. Wdrażanie jego rekomendacji oraz ocena ich skutków będą prowadzone w sposób ciągły, tak aby postawione przez resort cele były systematycznie rozliczane.