Zasadniczą częścią tego dokumentu jest wprowadzenie nowego sytemu kierowania siłami zbrojnymi, kontynuacja programu formowania Wojsk Obrony Terytorialnej, wzmocnienie „ściany wschodniej”, w tym przyspieszenie procesu formowania 18. Dywizji Zmechanizowanej, wzrost ukompletowania 16. Dywizji Zmechanizowanej, wprowadzenie artylerii rakietowej dalekiego zasięgu, odtworzenie pułku przeciwpancernego w Suwałkach, osiągniecie gotowości bojowej przez Wielonarodową Dywizję Północny-Wschód, sformowanie pułków logistycznych i batalionu rozpoznawczego w dywizjach oraz budowa wojsk cyberobrony.

 ***

Pod koniec maja br. Rada Ministrów uchwaliła „Szczegółowe kierunki przebudowy i modernizacji technicznej Sił Zbrojnych na lata 2017-2026”. Dokument określa m.in. zadania dotyczące modernizacji Sił Zbrojnych i jest niezbędny do zawierania wieloletnich kontraktów. Uchwała stanowi podstawę do programowania rozwoju sił zbrojnych.

Aktualnie realizowane są zamierzenia modernizacyjne ujęte w "Planie modernizacji technicznej Sił Zbrojnych RP w latach 2018-2022". Centralne Plany Rzeczowe są aktualizowane co 4 lata z perspektywą 10letnią, przy czym  zakończenie  prac  w danym cyklu zazębia się z rozpoczęciem prac nad kolejną edycją planu, z czego wynika, że programowanie rozwoju jest procesem ciągłym.

Obecnemu kierownictwu resortu obrony narodowej zależy, by w jak największym stopniu zmodernizować wyposażenie Wojska Polskiego, a co za tym idzie, zbudować zdolności obronne Polski, tak by sprostać wymaganiom, które stawia przed Polską członkostwo  w Sojuszu Północnoatlantyckim, a także sytuacja geopolityczna. Nadal aktualny katalog Wymagań Operacyjnych został przyjęty w 2016 r. i to on stanowi zbiór zasadniczych potrzeb SZ RP w perspektywie wieloletniej. Oznacza to, że potrzeby wykraczające poza 2022 r. są już od dłuższego czasu wojsku znane.

18 września br. Rada Ministrów przyjęła opracowany przez Ministerstwo Obrony Narodowej projekt ustawy o przebudowie i modernizacji technicznej oraz finansowaniu sił zbrojnych. Projekt nowelizacji zakłada wydłużenie okresu planowania z 10 do 15 lat i aktualizację tych planów co 4 lata.  Obecnie stosowane rozwiązanie - planowanie potrzeb modernizacyjnych Wojska Polskiego w okresie dziesięcioletnim  - nie jest skutecznym rozwiązaniem.

Proces pozyskiwania nowoczesnych technologii obronnych oraz zaawansowanych systemów uzbrojenia wymaga dłuższej perspektywy na planowanie środków. Wprowadzane zmiany  dostosują narodowy cykl planowania do długookresowych inwestycji. Nowa ustawa zapewni też spójność z założeniami funkcjonującymi w Sojuszu Północnoatlantyckim. Nowelizacja ustawy przyczyni się do uzyskania finansów na długoterminowe programy modernizacyjne, co w dotychczasowej perspektywie planowania  było bardzo utrudnione.