Projekt ustawy wprowadza zmiany do ustawy z dnia 25 maja 2001 r. o przebudowie i modernizacji technicznej oraz finansowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U z 2015 r. poz. 1716 oraz z 2016 r. poz. 2260) zwanej dalej „ustawą”. Jednym z głównych celów nowelizacji ustawy jest uwzględnienie na gruncie przepisów ustawowych ustaleń państw członkowskich NATO podjętych na szczycie w 2014 r. w Newport, potwierdzonych na kolejnym szczycie w roku 2016 w Warszawie oraz deklaracji Prezydenta RP i Rządu RP w zakresie zwiększenia poziomu finansowania wydatków obronnych do wysokości 2% PKB – według metodologii NATO. Ponadto projekt ustawy realizuje postanowienia „Strategii na rzecz odpowiedzialnego rozwoju” w zakresie wzrostu wydatków obronnych do 2,5% PKB w 2030 r., przewidując stopniowe dochodzenie do wartości 2,5% PKB przeznaczanych na finansowanie potrzeb obronnych Rzeczypospolitej Polskiej.

Zgodnie z obowiązującym art. 7 ust. 1 ustawy, na finansowanie potrzeb obronnych Rzeczypospolitej Polskiej przeznacza się corocznie wydatki z budżetu państwa w wysokości nie niższej niż 2% Produktu Krajowego Brutto z roku poprzedniego. Takie brzmienie przedmiotowego przepisu nie pozwala na wypełnienie ustaleń państw członkowskich NATO podjętych na szczycie w Newport, zakładających przeznaczanie minimum 2% PKB na obronność, ponieważ według metodologii NATO przeliczenia udziału wydatków obronnych dokonuje się do PKB tego samego roku, w którym są ponoszone te wydatki, a nie roku poprzedniego. Przyjęcie w dotychczasowej regulacji ustawowej innego sposobu wyznaczania wydatków obronnych niż według metodologii NATO powoduje niedoszacowanie tych wydatków i w efekcie prezentowanie wysiłku Polski na rzecz obronności w dokumentach statystycznych NATO poniżej progu 2% PKB. Jest to niezwykle istotne z punktu widzenia bezpieczeństwa obronnego Polski, gdyż to wskaźniki ujęte w dokumentach statystycznych NATO są przekazywane przywódcom państw NATO. Polska natomiast, pomimo wydatkowania znacznych środków na obronność, bez zmiany naliczania wydatków obronnych będzie prezentowana w grupie państw niewypełniających ustaleń zawartych w „Deklaracji szczytu walijskiego” oraz ujętych w „Komunikacie ze szczytu NATO w Warszawie”.

Zakłada się, że zwiększanie wydatków obronnych docelowo 2,5% PKB w roku 2030 pozwoli m.in. na:
1)     zapewnienie zdolności państwa do obrony oraz przeciwstawienia się agresji, w tym zdolności odstraszania, również przeciw zagrożeniom hybrydowym i w cyberprzestrzeni;
2)     reorganizację struktur organizacyjnych i dowodzenia SZ RP oraz doskonalenie narodowego planowania obronnego na szczeblu strategicznym, w tym planowania i programowania rozwoju SZ RP;
3)     modernizację techniczną SZ RP poprzez zwiększanie nasycenia nowoczesnym sprzętem wojskowym, z aktywnym zaangażowaniem i wykorzystaniem polskiego potencjału przemysłu obronnego;
4)     stworzenie wydolnego systemu ochrony powietrznej, w tym przeciwrakietowej;
5)     zintegrowanie Wojsk Obrony Terytorialnej z pozostałymi rodzajami Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej.

Kolejną istotną zmianą, jaką przewiduje projekt, jest nowelizacja art. 3 ustawy przez zwiększenie limitu stanowisk etatowych żołnierzy do wysokości 200 tys.

Uchylenie art. 2. ust 1 pkt 10 ustawy jest konsekwencją propozycji zwiększenia ogólnej liczebności etatowej Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, w ramach której będzie kontynuowana budowa Wojsk Obrony Terytorialnej. Przedmiotowe przedsięwzięcie będzie wymagało tworzenia struktur organizacyjnych, w których będą występowały stanowiska przeznaczone dla wszystkich korpusów kadry, w tym oficerów. W związku z powyższym wzrost liczby stanowisk przeznaczonych dla żołnierzy, w tym dla oficerów, pozostawałby w sprzeczności z wyżej wymienionym przepisem. Projektowane zmiany wpisują się w postanowienia zawarte w znowelizowanych „Głównych kierunkach rozwoju Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej oraz ich przygotowań do obrony państwa na lata 2017–2026” w zakresie rozwoju organizacyjnego Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej.

Kolejnym celem projektowanej ustawy jest podwyższenie z 25% do 33% ustanowionego obecnie progu procentowego w zakresie wysokości możliwych do udzielenia zaliczek na poczet wykonania zamówień, których przedmiotem jest sprzęt wojskowy.