Po pierwsze, chcę powiedzieć że jest dla mnie zaszczytem możliwość wystąpienia przed Państwem w przededniu Szczytu NATO wyznaczającego 75 lat istnienia Sojuszu. Chciałbym także wyrazić wdzięczność dla Izby Handlu Stanów Zjednoczonych [U.S. Chamber of Commerce] za zorganizowanie tego ważnego wydarzenia. To, że tu Państwa widzę dowodzi, że Sojusz jest silniejszy i bardziej zjednoczony niż kiedykolwiek wcześniej. Dzisiejsze wydarzenie jest wyjątkową okazją do rozpoczęcia szerokiej dyskusji pomiędzy członkami NATO a licznymi obecnymi tu organizacjami w celu dalszego rozwoju transatlantyckiego przemysłu obronnego.
 
Wyzwania
Sytuacja bezpieczeństwa w Europie uległa radykalnej zmianie od czasu wybuchu wojny w Ukrainie. Jako społeczność transatlantycka silnie doświadczamy także skutków wydarzeń w innych regionach – szczególnie na Bliskim Wschodzie i w rejonie Indo-Pacyfiku. Co więcej, mając na uwadze wsparcie udzielane Rosji przez Iran i Koreę Północną, jest jasne że stoimy wobec zagrożeń globalnych i łączących się ze sobą.
Wyzwania bezpieczeństwa stojące przed Polską to dowód tej sytuacji. Jako przedstawiciel państwa znajdującego się na flance NATO i graniczącego z ukraińskim obszarem działań wojennych chciałbym krótko przybliżyć naszą perspektywę. Liczne naruszenia naszej przestrzeni powietrznej  wymagają stałych misji typu Air Policing i obecności obrony przeciwrakietowej. Sytuacja w Ukrainie ukazuje, że posiadanie efektywnej obrony powietrznej to jedyny sposób ochrony przed zagrożeniami z powietrza.
Co więcej, od czasu rozpoczęcia rosyjskiej inwazji na Ukrainę liczba cyberataków na Polskę wzrosła pięciokrotnie. Warto podkreślić, że w roku 2023 doszło do niemal sześciu tysięcy cyberataków na polską wojskową infrastrukturę cybernetyczną. W roku 2024 liczba cyberataków wystrzeliła w górę, dochodząc do ponad tysiąca dwustu w tygodniu.

Należy dodać, że mierzymy się też z atakami hybrydowymi z wykorzystaniem migrantów na naszej granicy, co wymaga zaangażowania różnych służb i inwestycji znacznych środków. W ramach Narodowego Planu Obrony i Odstraszania, pod kryptonimem Tarcza Wschód, zabezpieczamy naszą granicę, w tym poprzez system fortyfikacji. Inicjatywa ta to ważny element naszej strategii odstraszania poprzez uniemożliwienie dostępu i w znacznym stopniu przyczyni się do wzmocnienia zdolności NATO do obrony całego terytorium Sojuszu. Wyzwania te to podstawa naszej całościowej strategii obronnej. 
 
Słabości
Pamiętając o tej szerszej perspektywie, myślę że wszyscy zgodzimy się iż wojna w Ukrainie ujawniła znaczące słabości – w Polsce, w regionie i na całym świecie. Pokazała ona nasz brak zdolności do skutecznego przygotowania się do tego konfliktu. Dlatego też wspólne inwestycje w obronność i współpraca przemysłów, tematy dzisiejszej konferencji, są kluczowe. Jednym z najbardziej widocznych tego dowodów są wydatki na obronność.W roku 2024 Polska przeznacza na obronę co najmniej 4% PKB. Chociaż budżety obronne innych państw NATO rosną, niektóre z nich nadal nie wypełniają zobowiązania do przeznaczania na nie 2% PKB. Mam nadzieję, że nasz Sojusz zdecydowany jest podążyć bardziej ambitną drogą. Jak powiedział prezydent Franklin D. Roosevelt: „Jedynym ograniczeniem naszych jutrzejszych osiągnięć będą nasze dzisiejsze wątpliwości”

Inna ujawniona słabość to czas produkcji i dostaw uzbrojenia i amunicji. Polska mocno inwestuje w zwiększanie możliwości produkcyjnych swojego krajowego przemysłu obronnego.  By szybko zmodernizować nasze Siły Zbrojne i wypełnić luki utworzone przez przekazywanie sprzętu wojskowego Ukrainie Polska kupuje także uzbrojenie za granicą. Stany Zjednoczone pozostają w tym względzie naszym głównym partnerem, ale współpracujemy blisko także z państwami europejskimi i Koreą Południową. Niestety z uwagi na wysoki globalny popyt na zbrojenia, dotrzymywanie pożądanych terminów produkcyjnych staje się coraz większym wyzwaniem.
 
Wspólne wysiłki
Z tego powodu musimy szukać możliwości wzmacniania współpracy w przemyśle obronnym, na przykład poprzez projekty wspólnej produkcji lub tworząc wielonarodowe projekty obronne. Tego rodzaju inicjatywy łączą zasoby i doświadczenia wielu krajów, dzieląc koszty bardziej równomiernie i zapewniając możliwość włożenia wkładu i czerpania zysków ze zwiększania zdolności przez wszystkich zaangażowanych. Co więcej, w świetle obecnej sytuacji bezpieczeństwa wspieramy zwiększone współdziałanie pomiędzy sektorem publicznym i prywatnym tak by zwiększyć możliwości rozwoju kluczowych kompetencji. 

Polska mocno opowiada się także za spójnym podejściem harmonizującym zdolności NATO z tymi którymi dysponuje Unia Europejska, sprawiając że każde wydane euro i dolar przyczyniają się do naszego wspólnego bezpieczeństwa w najwyższym możliwym stopniu. Najlepszym przykładem takiego współdziałania jest Stała Współpraca Strukturalna (PESCO) realizowana w Unii Europejskiej, która ma na celu pogłębienie współpracy obronnej państw członkowskich.

Ponadto widzimy potrzebę większego zaangażowania Unii Europejskiej w finansowanie i budowanie wspólnych zdolności obronnych, jak również przewodnią rolę Komisarza ds. Obrony UE w tym procesie. Popieramy nową strategię opartą o wzmacnianie europejskiego przemysłu obronnego.
Na koniec, zwrot ku przestawieniu przemysłu na produkcję wojenną może być jedynym rozwiązaniem jeśli chcemy skutecznie konkurować z dużymi zdolnościami produkcyjnymi Rosji i wspierających ją krajów. Oczywiście droga naprzód wiąże się z wyzwaniami. Kwestie takie jak różnice w krajowych przepisach, odmienne budżety obronne, luki technologiczne i niewystarczające zdolności produkcyjne mogą ograniczać nasze wspólne postępy. Działając wspólnie jesteśmy w stanie stawić tym wyzwaniom czoła i zwiększyć całościową efektywność naszego Sojuszu.
 
Wsparcie dla Ukrainy
W kontekście obecnej sytuacji w Ukrainie NATO powinno dostarczać długofalowe wsparcie mające na celu zwiększenie zdolności obronnych tego kraju, w tym dalsze reformy ukraińskiego sektora bezpieczeństwa i obronności w zgodzie ze standardami NATO i stworzenie przyszłej skutecznej armii. Kluczową kwestią jest nasza zbiorowa wola doprowadzenia do zwycięstwa Ukrainy jako silnego i odpornego państwa, dysponującego zdolnościami do obrony i zwiększania stabilności w regionie. Polska wraz z sojusznikami rozumie wagę nowoczesnej infrastruktury obronnej w Ukrainie.
 
Wnioski
Podsumowując, współpraca przemysłu obronnego nie jest jedynie korzystna; jest konieczna. Wzmacnia wspólną obronę Polski i wszystkich pozostałych państw sojuszniczych, zwiększa naszą przewagę technologiczną i gwarantuje gotowość operacyjną. Musimy wspólnie zmierzyć się ze stojącymi przed nami wyzwaniami, tworząc bezpieczniejszy i bardziej stabilny świat dla wszystkich.

Dziękuję za Państwa uwagę i niech mi będzie wolno zakończyć cytatem z byłego prezydenta USA, Ronalda Reagana, przypominającym nam o tym, o co toczy się gra: „Od śmierci wolności dzieli nas nie więcej niż jedno pokolenie. Nasze dzieci nie mają jej we krwi. Musimy o nią walczyć i ją chronić i przekazać im ją by robiły to samo.”

9 lipca 2024 r., Waszyngton.

Galeria ->>> “Sukcesy, możliwości i wyzwania współpracy przemysłowej w NATO”